اگرچه جانان کسرا عزیز چون جان نیست

مرا جهان و سرو جان بجای جانان نیست

نباشد انده جانان چو آمد انده جان

مراست انده جانان و انده جان نیست

شفا و راحت جان من آن دو مرجان بود

[...]

تا بیشتر زند به دلم عشق نیشتر

باشد مرا به مهر بتان میل بیشتر

اندیشه یکی پسر اندر دلم فتاد

هرگز نیامده به‌بر من چون‌او پسر

تا عشق آن پسر به‌سرم بر نهاد رخ

[...]

شنبه شادی و اول مه آذر

زخمه بر افکن بعود و عود بر آذر

باده فراز آر و دل برنج میازار

شاد دل از یار باش و باده همی خور

آن بت عیار و فتنه بت فرخار

[...]

بقد سرو رسائی بزلف غالیه گون

یکی همیشه فراز و یکی همیشه نگون

ز عشق آن رخ چون برف خون فشانده بر او

سرم چو برف شد و آب دیده گشت چو خون

بت عزیزی لیکن پر از هوات هوا

[...]

بهشت وار شد از نو بهار و بخت جوان

پدید گشت گل خرمی که بود نهان

خزان دشمن کفر از نشاط گشت بهار

بهار دشمن دین از نهیب گشت خزان

سعادت ازلی را پدید نیست کنار

[...]

نشاط دل کن و از لعل یار پروردین

که لاله و گل پرورد باد فروردین

صبا بدشت ز عنبر همی نهد خرمن

هوا بباغ ز دیبا همی کشد آذین

چمن نهفته سراسر بنرگس و نسرین

[...]

دهد روی آن سرو سیمین نشانی

ز ماهی که بر سرو سیمین نشانی

دخانی پدید آید اندر دو چشمم

از آن روی ناری و زلف دخانی

چو بر سحر آن ترک خانی بگویم

[...]