زمین را بوسه زد شاپور و برخاست

که باد این کار همچون قامتت راست

میفتا در دلت هرگز ملالی

مبادا آفتابت را زوالی

نه از بیگانه روزی نی زخویشان

[...]

پری رو گفتش از دیوانه خویش

نرنجم نیست چون در خانه خویش

سخن در سر خوشی باید چنان گفت

که در هشیاری آن با سر توان گفت

به تو گر دست ندهم دار معذور

[...]

سحرگاهی چو چشم دلبران مست

و زان مستی به یک ره رفته از دست

گدشتم بر سر کوی دلارام

به دستی شیشه و دستی دگر جام

که ناگه بر درش راهم ببستند

[...]

زهی نور رخت شمع دل من

وصالت از دو عالم حاصل من

بسی بی ماه رویت، صبر کردم

بسی از انتظارت غصه خوردم

بسی شبها سرشک از چشم پرخون

[...]