کودکی را بود نانی با عسل

دیگری را نان تنها در بغل

در عسل او را طمع آمد پدید

دست خود را سوی آن کودک کشید

کی برادر ای تو از نسل کرام

[...]

روز و شب مشغول پاس خویشتن

در حذر از خویش و از فرزند و زن

تخت زرینی که بینی جای اوست

تخته بندی محکم اندر پای اوست

دارد اندر دل هوای سیر و گشت

[...]

گفت زین ره لؤلؤ این نه صدف

من عرف نفسه فقد ربه عرف

هرکسی کو عارف نفس خود است

عارف پروردگار سرمد است

می شناسد هست بیجا و مکان

[...]

از عنایت گرچه آدم یافت جان

لیک جانی بس ضعیف و ناتوان

برتر از حیوان او را پایه شد

کی ولیکن با ملک همسایه شد

زنده شد لیکن حیوتی بی ثبات

[...]