گفت زین ره لؤلؤ این نُه صدف
من عرف نفسه فقد ربه عرف
هرکسی کو عارف نفس خَود است
عارف پروردگار سرمد است
می‌شناسد هستِ بی جا و مکان
هم نشان یابد ز بود بی نشان
هم شناسد هستی دور از حواس
آفتابی را ز شمع آرد قیاس
هان چه گویی این زمان آزرم کن
آفتاب و شمع چه‌بْود شرم کن
خاک بر فرق قیاسات تو باد
زین قیاساتت خدا کیفر دهاد
پیش خورشید ازل صد آفتاب
ذرهٔ خوردی نیاید در حساب
روح را کی شمع گفتی می‌توان
پیش آن خورشید بی مانند دان
هست کمتر از پر پروانه‌ای
بلکه آنهم نیست جز افسانه‌ای
پیش فهم دانش ما کودکان
می‌دهد نفس از خداوندش نشان
نزد فهم ما و تو شد این نشان
معرفت حق را وگرنه ای فلان
ما کجا و درک ذات پاک او
نیست کس را رتبهٔ ادراک او
آنکه کور از مام زایید ای همام
کی تواند یافتن نور از ظلام
این وجودی کو نگنجد در جهان
کی درآید در نهاد این و آن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی موضوع شناخت نفس و پروردگار پرداخته است. شاعر بیان می‌کند که کسی که خود را بشناسد، می‌تواند پروردگار را نیز بشناسد. او به مقایسه آفتاب و شمع می‌پردازد و می‌گوید که عظمت پروردگار فراتر از هر تصوری است. شمع، نماد محدودیت و نقص است، در حالی که آفتاب نماد روشنایی و کمال است. شاعر با تأکید بر ناتوانی در درک حقیقت الهی، به عدم تطابق ظرفیت انسانی با عظمت پروردگار اشاره می‌کند و می‌گوید که شناخت واقعی فقط به وسیله نفس انسان امکان‌پذیر است. در نهایت، او اذعان می‌کند که هیچ کس توانایی درک کامل ذات الهی را ندارد.
هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که لؤلؤ در دریا وجود دارد و برای به دست آوردن آن باید به عمق آب رفت. همچنین بیان می‌کند که کسی که خود را بشناسد، می‌تواند خداوند را نیز بشناسد. در واقع، درک خود و حقیقت وجود، راهی برای درک خداوند است.
هوش مصنوعی: هر شخصی که به درک درونی و شناخت خود بپردازد، در واقع به فهم عمیق‌تری از خداوند جاودانی نیز دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: شناخت او از وجود بی‌جای ما، به گونه‌ای است که حتی در نبود ما نیز نشانه‌ای از وجود ما را پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: هستی واقعی و حقیقی مانند آفتاب است که در روشنایی و گرمایش، به دور از احساسات سطحی و ظاهری، شناخته می‌شود. در مقابل، شمع تنها شعله‌ای موقت و ناپایدار است که نمی‌تواند به عمق وجود و نور واقعی نزدیک شود.
هوش مصنوعی: چه می‌گویی، اکنون که آفتاب و شمع در حال نورافشانی‌اند، آیا وقت آن نیست که خجالت بکشی؟
هوش مصنوعی: خاک بر سر استدلال‌ها و برآوردهای تو، امیدوارم خداوند به خاطر این فرضیات نادرست تو را مجازات کند.
هوش مصنوعی: هرگز در پیشگاه خورشید ازلی، نور هزاران خورشید کوچک محلی از اعراب ندارد و قابل مقایسه نیست.
هوش مصنوعی: شمع نمی‌تواند در برابر خورشید زنده‌ای که برتر و درخشان‌تر است، قرار گیرد. روح نیز در برابر نور و عظمت آن خورشید الهی نمی‌تواند جایگاهی داشته باشد.
هوش مصنوعی: وجودش کمتر از پر پروانه است و حتی خود این وجود نیز جزو داستان‌ها و افسانه‌ها به حساب می‌آید.
هوش مصنوعی: نفسی که از خداوند می‌آید، جلوه‌ای از دانش ما را به کودکان می‌آموزد.
هوش مصنوعی: این نشانه از شناخت حقیقت برای ما و تو به وجود آمده است، وگرنه ای فلان...
هوش مصنوعی: ما در چه مرتبه‌ای هستیم که بتوانیم ذات پاک او را درک کنیم، هیچ‌کس به رتبه‌ی فهم او نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: کسی که از ماما به دنیا آمده، چگونه می‌تواند در تاریکی، نور را پیدا کند؟
هوش مصنوعی: وجودی که نمی‌تواند در این دنیا جا بگیرد، چگونه می‌تواند در وجود این و آن وارد شود؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.