بدو گفت کای دیو چهره به رنگ

نداری مگر داستان نهنگ؟

نهنگی ز دریا بیفتاد و رفت

مر او را یکی ساروان برگرفت

ز سرما شده خشک و بسته دو لب

[...]

دبیر خردمند را پیش خواند

وز این در سخنها فراوان براند

به ماچین یکی نامه فرمود شاه

به پیش بهک خسرو نیکخواه

به نام خداوند پروردگار

[...]

نهادندش آن پاسخ نامه پیش

همی هرچه دیدند بی کمّ و بیش

بدو باز گفتند و نامه بخواند

ز کینه همی خون به لب برفشاند

بفرمود تا کشتی آرند و ساز

[...]

وز آن روی بر آتبین با سپاه

درافگند کشتی به دریا و چاه

ز دریا شب تیره آمد برون

ببستند کشتی به آب اندرون

شبی بود ماننده ی آبنوس

[...]

بیاراست لشکر دگر روز کوش

به زیر آمد از کوه و برشد خروش

به لشکرگه اندر سپه را ندید

از آن شادمانی دلش برپرید

همی گفت دشمن گریزان ز پیش

[...]

دو لشکر برابر بر آن دشت کین

تو گفتی که شد تنگ روی زمین

جهان گفتی از غم به جوش آمده ست

ستاره به بانگ و خروش آمده ست

طلایه ز لشکر بهم بازخورد

[...]

چو کوش جهاندیده نامه بخواند

همان گه سپه را بدان مرز راند

یکی کشوری دید چون یک جهان

درخت برومند و آب روان

ز موران بپرداخته سربسر

[...]