ای جان همه جانها روح القدسی گویا

پنهان ز نظر اما در دیده جان پیدا

در مکه و در یثرب شاهنشه ذو موکب

در مشرق و در مغرب خورشید جهان آرا

عیسی فلک رتبت موسی ملک همت

[...]

آمد بهار و سبزه دمید و جهان خوشست

ساقی بیار می که زمین و زمان خوشست

مطرب غزلسرای و حریفان ترانه گوی

معشوقه در کنار و قدح در میان خوشست

برخیز تا حکایت می در چمن کنیم

[...]

از جهان رفت آنکه مانندش درین عالم نبود

شاه میداند که هرگز مثل او آدم نبود

علم و حلم و دانش و لطف و مروت جمله داشت

غیر عمر از آنچه می بایست هنچش کم نبود

چون مسیحا گرچه می‌بخشید جان مرده را

[...]

سوار من که سرم باد گوی میدانش

سر منست و سر زلف همچو گانش

هزار یوسف مصری کمست اگر هردم

فرو روند بفکر چه زنخدانش

از آن همیشه گریبان درم که در کارم

[...]

منت ایزد را که بنمود از فلک دیگر هلال

دیده ما دید عین عید را بر سر هلال

مردم چشمم ز مژگان دراز انگشت وار

مینماید از نشاط اکنون بیکدیگر هلال

تا بر آید بر فلک قندیل ماه بدر باز

[...]

زهی لطف خدا خورشید تابان

سلیمان زمان یعقوب سلطان

چو صاحب دیده از نور الهی است

خداوند سفیدی و سیاهی است

چو شمع پادشاهی در خورش گشت

[...]

چو بشنید این حکایت شمع آشفت

زبان طعن بگشا و بدو گفت

که ای دیوانه چندین هرزه گویی

به تیغ من هلاک خود چه جویی

چو برق غیرتم آتش فروزد

[...]

چو کردند آن دو تن دلسوزی آغاز

فلک کرد از حس بنیاد کین باز

فلک را رسم و آیین خود همین است

فلک تا بود و باشد این چنین است

ز فانوس خیال چرخ پا بست

[...]