زهی دلگشا قصر خاطرپسند

ز کرسی تو شأن رفعت بلند

ترا می رسد از سر کبر و ناز

که در روی قارون کنی پا دراز

اساس متینت درین خاکدان

[...]

زهی دلنشین قصر خاطر فریب

غم از دلربائی بسان شکیب

زدیوار تو عکس گلهای باغ

نماید چو ز آئینه عکس چراغ

درون و برونت بسان حباب

[...]

در دامن کوه عیش احباب

کامل آمد چو می به مهتاب

برگ عشرت ببر چو گلبن

پا در گل و گل بسر چو گلبن

بگذشته گل از گل سر جمع

[...]

کسی را بخت چون بردارد از خاک

ره سیلاب را بندد ز خاشاک

در آتش تخم امید ار بکارد

گلش بیش از شرر سر را بر آرد

همه پای کسان او را نوید است

[...]

ساقی خبرت نیست که ایام بهارست

این بیخبری مژده صد بوس و کنارست

در دست خرد چند توان دید عنان را

ساقی بده آن باده که بر عقل سوارست

آن باده که از پرتو آن پنبه و مینا

[...]

چون ننالم که خزان گشت گلستان سخن

رفت در موسم گل رونق بستان سخن

در بهاریکه شود نقش قدم چشم براه

رفت در خاک خرد چشمه حیوان سخن

طالب گوهر معنی بکجا روی نهد

[...]

باد نوروزی ببستان مژده ها آورده است

بلبلان را مایه برگ و نوا آورده است

گل چها دربار خواهد داشت کز فیض بهار

هر کجا خاریست یک گلشن صفا آورده است

هر چه می آرد بهار از دیگری زیباترست

[...]