هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ندامت و گناه شاعر است. او به یاد موی سفیدش که نماد پیری و تجربه است، به ویژگی‌های خود اشاره می‌کند که ممکن است نادرست بوده باشند. او به قدرت خداوند اشاره می‌کند و از عدم توانایی خود در برابر گزینه‌های اشتباهش سخن می‌گوید. با وجود اشتباهات، او به بندگی و سرسپردگی نسبت به خداوند تأکید دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ندامت و گناه شاعر است. او به یاد موی سفیدش که نماد پیری و تجربه است، به ویژگی‌های خود اشاره می‌کند که ممکن است نادرست بوده باشند. او به قدرت خداوند اشاره می‌کند و از عدم توانایی خود در برابر گزینه‌های اشتباهش سخن می‌گوید. با وجود اشتباهات، او به بندگی و سرسپردگی نسبت به خداوند تأکید دارد.
هوش مصنوعی: من با موی سفید به اینجا آمده‌ام و چهره‌ام سیاه از گناهان و اشتباهات است. در این حال، به تو به عنوان معبود خود خدمت کرده‌ام.
هوش مصنوعی: من از اعمال خودم، چه خوب و چه بد، بی‌نیازم و همه‌چیز را به قدرت خداوند واگذار می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با روز رخ تو گرچه ای دوست چو ماه
از روز و شب جهان نبودم آگاه
بنمود چو چشم بد فروبست آن ماه
شبهای فراق تو مرا روز سیاه
اندر شش و چار غایب آید ناگاه
در هشت و دو اسب خویش دارد کوتاه
در هفتم و سوم بفرستد چیزی
اندر نه و پنچ و یک بپردازد راه
گویند که معشوق تو زشتست و سیاه
گر زشت و سیاهست مرا نیست گناه
من عاشقم و دلم بر او گشته تباه
عاشق نبود ز عیب معشوق آگاه
بر دل دارد لاله یکی داغ سیاه
دارد سمن اندر زنخش سیمین چاه
بر فرق سر نرگس از زر کلاه
بر فرق سر چکاوه یک مشت گیاه
تا دست من از دامن تو شد کوتاه
دستی زده ام بدامن ناله و آه
یا در دل تو اثر کند ناله من
یا خرمن عمر من بسوزد ناگاه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.