حرف آخر قافیه

مبتلا: من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را - به یک رو از پی هنگام کردم مبتلا خود را

زلف تو: چو سوخت خال تو دل، عاشقان، یکدله را - به باغ لاله دگر خورد داغ باطله را

ناز کن: ناز کن، ناز، که نازت به جهان می‌ارزد - بوسه‌ای از لب لعلت بروان می‌ارزد

تعبیر خواب پریشان: آهوی چشم تو نازم که چو نخجیر کند - شیر را گیرد و در زلف تو، بزنجیر کند

تصویر: مصوّر آمد و روی تو را چو ماه کشید - قلم چو بر سر زُلفت رسید، آه کشید

قند لعل: ره دلرا بتا زان شوخ چشم مست رهزن زن - بعیاری زُلفت خویش را غافل بمخزن زن