|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ارتباط عمیق بین عشق و زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که تن تنها با جان و عشق زنده است و عشق، جوهره‌ی وجود است. عشق به عاشق طعم و ذوق می‌بخشد و هر آنچه در دنیا وجود دارد، نتیجه‌ی عشق است. عاشقان به دنبال عشق‌اند، اما عاقلان از این حقیقت غافلند. در نهایت، نعمت عشق به مستان داده می‌شود و به بندگان نشانه‌هایی از عشق نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: بدن ما به وسیله‌ی جان زنده است و این جان به خاطر عشق در وجود ما جاری است.
هوش مصنوعی: عشق به خوبی می‌داند که چه احساسی عاشق را شاداب می‌کند، بنابراین از عشق بخواه که احساسات عاشقان را درک کند.
هوش مصنوعی: هر چیزی که در جهان هست، نشانه‌ای از بخشش و عطوفت عشق است و همه چیز از عشق سرچشمه می‌گیرد.
هوش مصنوعی: عاشقان، عشق را با تمام وجود و جان خود می‌خواهند، اما عاقلانی هستند که از عشق بی‌خبرند و در غفلت به سر می‌برند.
هوش مصنوعی: خداوند که رهبری خرسندان و عاشقان را بر عهده دارد، آثار و نشانه‌هایی از عشق را به بندگانش هدیه می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.