هر جا که دکانداریست او مایه ز ما دارد
خود مفلس بازاری سرمایه کجا دارد
گر درد دلی داری از خود بطلب درمان
زیرا که چنان دردی با خویش دوا دارد
دل زنده بود جاوید گر کشته شود در عشق
ایمن ز فنا باشد چون نور بقا دارد
از نور جمال او روشن شده چشم ما
تاریک کجا گردد چون نور خدا دارد
یاری که در این دریا بنشست دمی با ما
هر سو که رود آبی از بخشش ما دارد
رندی که وطن دارد در خلوت میخانه
گر هر دو سرا نبوَد اندیشه چرا دارد
خوش سلطنتی داریم از بندگی سید
این بنده چنین دولت در هر دو سرا دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نکاتی عمیق درباره عشق و رابطه‌های انسانی می‌پردازد. او می‌گوید هر جا که دکانداری وجود دارد، منابع و دارایی‌هایی از ما نیز در آنجا وجود دارد. همچنین، او به اهمیت درون‌نگری اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر کسی درد یا مشکلی دارد، باید از درون خود به دنبال درمان بگردد. شاعر همچنین به قدرت عشق اشاره کرده و می‌گوید که دل زنده و جاودان است اگر در عشق کشته شود. او بر نور و روشنی که از جمال الهی حاصل می‌شود تأکید می‌کند و بیان می‌کند که وجود این نور تاریکی را از بین می‌برد. در نهایت، شاعر از خوشی سلطنت در بندگی و زندگی در حالتی را توصیف می‌کند که در آن فرد به آرامش و نعمت‌های دو جهان می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر جا که فردی مشغول کسب و کار است، از ما نیز بهره‌مند می‌شود، اما خود او که در واقع تاجر مفلس است، سرمایه‌ای برای پیشرفت ندارد.
هوش مصنوعی: اگر در دل خود دردی احساس می‌کنی، باید در درون خود به دنبال راهی برای بهبود آن بگردی، زیرا تنها خودت می‌توانی به آن درد رسیدگی کنی.
هوش مصنوعی: دل اگر زنده باشد و در عشق جانفشانی کند، هرچند که کشته شود، از فنا و نابودی در امان خواهد بود؛ زیرا مانند نوری که همیشه پایدار است، حیات و بقا دارد.
هوش مصنوعی: چشم ما به واسطه زیبایی او روشن و روشن‌تر شده است، چگونه ممکن است که در تاریکی باقی بماند وقتی که نور الهی دارد؟
هوش مصنوعی: دوستی که در این دریا نشسته است، هر کجا که برود، از محبت و بخشش ما بهره‌مند می‌شود.
هوش مصنوعی: انسانی که در میخانه خلوت و دور از مردم به سر می‌برد و در عین حال الوطن دارد، اگر در هر دو مکان حضور نداشته باشد، چرا باید نگران فکری و اندیشه‌ای باشد؟
هوش مصنوعی: ما در خدمت‌گزاری به آقا خوشبختی و سلطنت داریم، چرا که این بندگی به ما چنین شادی و موفقیتی در دنیا و آخرت بخشیده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد
گر نیز بپوشد رو ور نیز ببرد بو
از خنبش روحانی صد گونه گوا دارد
آن مه چو گریزانه آید سپس خانه
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.