چشم ما عین ما به ما بیند
هم به نور خدا ، خدا بیند
دیدهٔ ما ندیده غیری را
غیر چون نیست او که را بیند
هر که خودبین بود نبیند او
زانکه خودبین همه خطا بیند
هر که با ما نشست در دریا
عین ما آشنای ما بیند
عارفی کو جمال او را دید
دیده باشد به او چو وا بیند
دردمندی که درد می نوشد
هم از آن درد دل دوا بیند
به خرابات رندی ار آید
سید مست دو سرا بیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی دید و بصیرت انسان میپردازد. شاعر میگوید که چشم ما نمیتواند خارج از خود را ببیند و تنها به نور خدا میتواند ببیند. کسانی که به خود مشغولند، توانایی دیدن حقیقت را ندارند و فقط خطاها را میبینند. اگر با کسی که در دریاست، همنشینی کنیم، او را آشنا میبینیم. عارفان، با دیدن جمال خدا، دنیای خود را تغییر میدهند و دردهایی که میکشند، خود به خود به راهی برای درمان تبدیل میشود. در نهایت، شاعری که در خرابات و میان رندان است، میتواند بینشی عمیق به زندگی و دو دنیا پیدا کند.
هوش مصنوعی: چشم ما، که نمایندهی وجود ماست، با نور الهی به ما نگاه میکند و در واقع، به واسطهی آن نور، خداوند نیز ما را میبیند.
هوش مصنوعی: چشم ما هیچ چیز دیگری را نمیبیند، زیرا او که حقیقت دارد، تنها یک وجود است.
هوش مصنوعی: هر کسی که فقط به خود اهمیت دهد و خود را در مرکز توجه قرار دهد، قادر به دیدن حقیقت نیست و تنها اشتباهات دیگران را میبیند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در کنار ما نشسته باشد و در دریایی از عشق و دوستی غوطهور شود، به خوبی ما را خواهد شناخت و با ما آشنا خواهد شد.
هوش مصنوعی: عارفی که جمال حق را دیده باشد، هرگاه به او نظر کند، همانند دیدن کسی روبهرو میباشد.
هوش مصنوعی: کسی که از درد و رنج خود آگاه است و آن را به جان میخرد، میتواند از همان درد نیز درمانی بیابد.
هوش مصنوعی: اگر فردی رند و خوشآمدی مانند یک سید مست به میخانه بیاید، به زیبایی دو جهان را مشاهده خواهد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.