آفتابی به ماه پیدا شد
صورت و معنئی هویدا شد
ظاهر و باطنی به هم بنمود
اول و آخری مهیا شد
در همه آینه یکی بیند
دیدهٔ روشنی که بینا شد
آمد و شد حقیقتا خود نیست
به مجاز است کآمد و یا شد
به خرابات رفت خاطر ما
چون از آنجاست باز آنجا شد
جان دریا دلم قفس بشکست
مرغ آبی به سوی مأوا شد
نعمت الله خدا به ما بخشید
نقد سید به بنده پیدا شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف ظهور حقیقت و وحدت می‌پردازد. او به ارتباط بین ظواهر و باطن‌ها اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که همه چیز در ذات خود واحد هستند. همچنین، از تجربه‌های شخصی و تحولات درونی یاد می‌کند، مانند پرواز روح و جستجوی آرامش. شاعر در نهایت بر نعمت‌های الهی تأکید دارد و به ظهور یک حقیقت معنوی اشاره می‌کند که به زندگی انسان معنا و عمق می‌بخشد.
هوش مصنوعی: یک خورشید به ماه نزدیک شد و جلوه‌ای از زیبایی و معنا نمایان گشت.
هوش مصنوعی: ظاهر و باطن در آغاز و پایان با هم نشان داده شدند و آمادگی برای وقوعی فراهم شد.
هوش مصنوعی: هر کس که در آینه نگریست، به روشنی و حقیقتی دست می‌یابد که او را بینا می‌سازد.
هوش مصنوعی: واقعیت این است که آمدن و رفتن یک چیز واقعی نیست، بلکه آنچه که دیده می‌شود، تنها یک نمایشی از واقعیت است و در اصل این مفاهیم تنها در قالب واژه‌ها وجود دارند.
هوش مصنوعی: دل ما به خرابات رفت، یعنی جایی که به حال و هوای خاصی مربوط است و حالا دوباره به همان جا بازگشته است.
هوش مصنوعی: دلم مانند دریا است و قفس خیال را شکست. پرنده‌ای آبی رنگ به سوی آرامش و منزلش پرواز کرد.
هوش مصنوعی: خداوند نعمت‌های خودش را به ما ارزانی داشته و اکنون مشخص شده است که سید به عنوان خادم، نصیب ما شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.