آب چشم ما به هر سو رو نهاد
روی خود بر روی ما نیکو نهاد
جان به عاشق می دهد معشوق ما
این چنین رسم نکویی او نهاد
پیر ما بزم خوش مستانه ای
گر نظر داری ببین تا چون نهاد
عشق سرمست است و می‌گوید سخن
گفتگوی عقل را یک سو نهاد
جان ما آئینه گیتی نما است
ساده دل با دوست رو بر رو نهاد
خوش بهشت جاودان دارد چو ما
هر که با خاک درش پهلو نهاد
نعمت‌الله را به عالم عرضه کرد
در دل عشاق جست و جو نهاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی‌های آن است. شاعر به نحوه‌ای که معشوق خود را به زیبایی ارائه می‌دهد اشاره می‌کند و از تأثیرات عمیق عشق بر دل عاشق صحبت می‌کند. همچنین به بزم و شادی ناشی از عشق و پیوندهای انسانی می‌پردازد. عشق به عنوان یک نیروی سرمست کننده معرفی می‌شود که گفتگوها و تفکرات عقل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نهایت، شاعر به نعمت‌های الهی اشاره کرده و عشق را جلوه‌گاهی از جست‌وجو برای زیبایی و خوشبختی می‌داند.
هوش مصنوعی: اشک‌های ما به سمت هر کسی جاری می‌شود، اما زیبایی آن تنها بر چهره خودمان می‌تابد.
هوش مصنوعی: عاشق به خاطر عشقش جانش را به معشوق می‌دهد، زیرا معشوق این‌طور بر محبت و بخشندگی خود تأکید دارد.
هوش مصنوعی: پیر ما، در محفل خوش مستی، اگر نگاه کنی، ببین که چگونه این مراسم برگزار شده است.
هوش مصنوعی: عشق شاد و سر به‌راه است و می‌گوید که باید از گفتگوهای منطقی و عقلانی فاصله گرفت.
هوش مصنوعی: روح ما مانند آینه‌ای است که جهان را به نمایش می‌گذارد؛ ساده‌دل با دوست روبرو شده و ارتباطی صادقانه برقرار کرده است.
هوش مصنوعی: هر کسی که در کنار خاک در این باغ قرار گیرد، خوشبختانه از بهشت جاودان برخوردار خواهد بود.
هوش مصنوعی: نعمت‌الله را به دنیا نشان داد و در دل عاشقان به دنبال او گشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صدهزاران طالب اینجا سرنهاد
تا که یک کس اندر این ره پا نهاد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.