گر جفا می کند وفا آنست
ور فنا می دهد بقا آنست
نور چشم است و در نظر داریم
نظری کن ببین بیا آنست
دُرد دردش بنوش و خوش می باش
دردمندی تو را دوا آنست
قدمی تو در آ درین دریا
طلبش کن که آشنا آنست
هر که غیری ز شاه ما جوید
نزد یاران ما گدا آنست
به خرابات هر که فانی شد
رند سرمست بینوا آنست
هر که گردد غلام سید ما
سید ملک دو سرا آنست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به بیان نکات عمیق فلسفی و عرفانی می‌پردازند. شاعر به وفاداری در برابر جفا و فنا اشاره می‌کند و می‌گوید که وفا نوعی بقا است. او بر اهمیت دیدن نور و زیبایی اشاره می‌کند و از درد به عنوان تجربه‌ای که باید پذیرفته شود، صحبت می‌کند. در نهایت، شاعر به مفهوم دوستی با خداوند و غلامی نسبت به سید می‌پردازد که به مقام والایی اشاره دارد. به طور کلی، این اشعار به جستجوی حقیقت، عشق و فانی شدن در عشق الهی اشاره دارند.
هوش مصنوعی: اگر کسی به ما ظلم کند، وفای او در حقیقت در همان ظلمش نهفته است و اگر چیزی از ما می‌گیرد، در واقع به ما بقا می‌دهد.
هوش مصنوعی: نور چشم وجود من است و من در حال حاضر به تو نگاه می‌کنم. لطفاً نگاهی به من بیانداز و ببین که چه احساسی دارم.
هوش مصنوعی: از رنج و سختی‌ات در کنار شادمانی لذت ببر، زیرا رنج و آلام تو را به درمان می‌رساند.
هوش مصنوعی: با یک قدم وارد این دریا شو و به دنبال او بگرد، چرا که او همان کسی است که آشنا و شناخته شده است.
هوش مصنوعی: هر کسی به جز شاه ما دنبال کسی دیگری باشد، در نظر دوستان ما چنین فردی مانند یک گداست.
هوش مصنوعی: هر کسی که در دیار گناه و خوشی‌ها غرق شود، او همان فرد رند و سرمستی است که بی‌طاقت و بی‌چاره است.
هوش مصنوعی: هر کسی که به خدمت سید ما درآید و خود را به او بسپارد، در حقیقت به مقام والایی در دنیا و آخرت دست یافته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.