دردمندیم و از دوا ایمن
بینوائیم وز نوا ایمن
در خرابات خلوتی داریم
خوش نشسته در این سرا ایمن
به خدا هر که باشد او باقی
همچو ما گردد از فنا ایمن
هر که خواهی و هر که بینی بود
یار ما باشد و ز ما ایمن
قدمی نه در آ به میخانه
تا که گردی چو اولیا ایمن
باش ایمن ز خوف بیگانه
بنشین پیش آشنا ایمن
بندهٔ سید خراباتی
رند مستیم و از شما ایمن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالتی از دلتنگی و ناامیدی میپردازد. گوینده از درد و رنج خود میگوید و اینکه در عین حال در فضایی دلنشین و آرام نشستهاند. او به این نکته اشاره میکند که با ارتباط با خدا و افرادی که در این حالت مشترک هستند، میتوان به نوعی از خطرات و فنا ایمن بود. در نهایت، او به اهمیت آشنایی و همنشینی با دوستان و همفکران تأکید میکند و خود را به عنوان یک شخص رند و آرام در این فضا معرفی میکند.
هوش مصنوعی: ما از درد رنج میبریم و از داروها بیخبر و ناآگاهیم، همچنین از آهنگ و موسیقی نیز بیخبر هستیم.
هوش مصنوعی: در مکانی که به دور از شلوغی و جنجال است، به آرامش نشستهایم و در این فضا احساس امنیت میکنیم.
هوش مصنوعی: به خدا قسم، هر کسی که باشد او نیز مانند ما از فنا و زوال بینیاز خواهد شد.
هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهی و هر کسی که ببینی، میتواند دوست ما باشد و از ما در امان است.
هوش مصنوعی: اگر قدمی به سمت میخانه بگذاری، باید مراقب باشی که همچون اولیا در امان بمانی.
هوش مصنوعی: در محیطی امن و آرام باش و کنار دوستان و آشنایان خود بنشین تا از نگرانی و ترس بیگانگان در امان بمانی.
هوش مصنوعی: من بندهٔ شخصی هستم که در دنیای میگساری و بیخیالی زندگی میکند و در حال حاضر احساس امنیت و آسایش دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.