|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساساتی عمیق و دردهای درونی خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر آتش عشق شعله‌ور شود، همه چیز در آن لحظه نابود خواهد شد. او خود را به بند دین گرفتار می‌بیند و از عشق و درد خود می‌گوید. شاعر دل خود را به باد صبا سپرده تا به خاک عشق برسد. همچنین، رازهای پنهانش فاش شده و حالتی غمگین با چهره‌ای زرد و اشک‌های گلگون دارد. در نهایت، از ساقی می‌خواهد تا او را با جام می سیراب کند، زیرا او از توبه کردن به توبه‌ای دیگر رسیده است.
هوش مصنوعی: اگر آتش در یک لحظه شعله‌ور شود، جهانی در آن لحظه نابود می‌شود.
هوش مصنوعی: مردی که در دین خود به زنجیر افتاده، به خاطر عشق کشته شده و دردی که به دوش دارد او را به مرگ رسانده است.
هوش مصنوعی: دل خود را به نسیم صبح سپرده‌ام و آرزو دارم که در پرواز عشق او مانند خاکش شوم.
هوش مصنوعی: اشک‌های سرخ و چهره‌ی زردم راز پنهان درونم را افشا کردند.
هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام شراب به سید بده، زیرا من از توبه خودم هم عقب‌نشینی کرده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.