فغان ز جغد جنگ و مرغوای او

که تا ابد بریده باد نای او ...

... شد اقتدا به اوستاد دامغان

فغان از این غراب بین و وای او

... اشکی نه و گذشته ز دامان سرشگ خون

بانگی نه وگذشته زکیوان فغان وای

بیتی به حسب حال بیارم از آنچه گفت ...

تا به گل هر لحظه بلبل را فغانی دیگراست

هر طرف از شهرت گل داستانی دیگر است ...

... گرچه هست این هدیه در نزد تو بی مقدار گفت

عاشقا این ناله و آه و فغان از جور کیست

گفتم از جور تو معشوق جفاکردار گفت ...

... چشم برهم نه چو چشم مست او خواهی کشید

ورگشودی همچو من آه و فغانش را بکش

غمزه اش را گر ندانی چیست من دارم به دل ...

... چو نور باصره امد ز چشم ما پنهان

فغان و ناله که شد دور دور کوری ما

بهار با دل غمگین خود چنین می گفت ...

فغان که ترک مرا تیره گشت رومی روی

دگر به گرد دل خسته ترکتازی نیست ...

آه کامسال آسمان در خطه افغان زمین

بر رخ روشندلان باب فغان مفتوح کرد

پادشاهی دادگستر را به تیر ظالمی ...

... خدا نیای بشر بود و خاک مادر او

فغان ز قیم نااستوار دین و وطن

... شصت تومان ز یک بلورفروش

قرض کردم به صد فغان و خروش

این طلبکار بنده منجلی است ...

... لاله و نسترن نماند به جای

بلبلان با فغان زارا زار

قمریان با خروش ها یا های ...

... چون پرید از آشیان سیمرغ روز

از پی اش زاغان فغان برداشتند

صدهزاران جوجه زرینه سر ...

بشنوی ار گفته پیر مغان

گیری ازین دیو چه آه و فغان

خلقتش از دیو شد این شوم ذات ...

... که بسته رخ شاهد مه لقا را

فغان و فریاد ز جور گردون

که داده فتوای فنای ما را

کشور خراب فغان و زاری

پیچه و نقاب سیاه و تاری ...

... کجا پرد مرغ که پر ندارد

امان از این عشق فغان از این عشق

که غیر خون جگر ندارد ...

... در این وکیل و وزیر ای خدا اثر نکند

فغان صبحدم و ناله شبانه ما

برای محو تو ای کشور خراب بس است ...

... از سرشک لاله رنگم در چمن به خون نشستم

ای شکسته بال بلبل کن چو من فغان و غلغل

تو الم چشیده هستی من ستم کشیده هستم ...

... چون غنچه نشکفته دل زار من است

فریاد و فغان و ناله هر شب تا صبح

چون مرغ اسیر در قفس کار من است

... راه نفسی بهر کسی پیدا نیست

شهریست پر از ناله و فریاد و فغان

فریاد که فریادرسی پیدا نیست

... پس پیش وزیر و شه ز طوفان گله کرد

دیروز فغان ما گر از خارجه بود

امروز رواست شکوه از داخله کرد