... ز زلفت بیاشفته سنبل به باغ

ز رخسار ماهت شده لاله داغ

بیا ساقیا جان فدای توام ...

... پریشان ز باد صبا شد سمن

می صاف را ساغر از لاله کن

ز دل دفع غم های صدساله کن ...

... صد جهان تازه مضمر در دلش

در دماغش نادمیده لاله ها

ناشنیده نغمه ها هم ناله ها ...

... چون نسیمش در ریاض ما وزد

نرمک اندر لاله و گل می خزد

از فریب او خود افزا زندگی ...

... خو به کرپاس درشتی هم بگیر

قرنها بر لاله پا کوبیده یی

عارض از شبنم چو گل شوییده یی ...

... پایمال از ترک آن گردیده است

لاله پیهم سوختن قانون او

بر جهد اندر رگ او خون او ...

... محرم این گلستانم کرده اند

گلستانی لاله زار عبرتی

چون گل کاغذ سراب نکهتی ...

... بر گلوی خویشتن خنجر نهاد

آتشی دارد مثال لاله سرد

شعله ای دارد مثال ژاله سرد ...

... کارمش در باغ و روید آتشی

از قبای لاله شوید آتشی

دل بدوش و دیده بر فرداستم ...

... عالمی از بهر خویش آراستی

من مثال لاله ی صحراستم

درمیان محفلی تنهاستم ...

... تا ز راه دیده بیرون کردمش

سوختن چون لاله پیهم تا کجا

از سحر دریوز شبنم تا کجا ...

... شوخی پروانه بخشد خاک را

عشق را داغی مثال لاله بس

در گریبانش گل یک ناله بس ...

... محشری بر خواب سرشارت زنم

تا ز خاکت لاله زار آید پدید

از دمت باد بهار آید پدید

... سوز او بگداخت این آیینه ها

شعله اش چون لاله در رگهای ما

نیست غیر از داغ او کالای ما ...

... از خجالت دیده بر پا دوخته

عارض او لاله ها اندوخته

یک طرف فریادی دعوی گری ...

... بر زمین کربلا بارید و رفت

لاله در ویرانه ها کارید و رفت

تا قیامت قطع استبداد کرد ...

... قطره ی شبنم رسید و بو رمید

رخصت صد لاله ی ناپایدار

کم نسازد رونق فصل بهار ...

... از مزاج من پدر آزرده گشت

لاله زار چهره اش افسرده گشت

بر لبش آهی جگر تابی رسید ...

... آتش او دم بخویش اندر کشید

لاله گردید و ز شاخی بر دمید

فکر خام تو گران خیز است و لنگ ...

... از تف او خویش را سوزد حیات

آتشی چون لاله اندوزد حیات

مدعا مضراب ساز همت است ...

... صد نیستان کاشت تا یک ناله رست

صد چمن خون کرد تا یک لاله رست

نقشها آورد و افکند و شکست ...

... وانمود اسرار تقویم حیات

از قبای لاله های این چمن

پاک شست آلودگیهای کهن ...

... غنچه هایی از صبا نا خسته یی

بر دمد این لاله زار ممکنات

از خیابان ریاض امهات ...

... شهد را در خانه های لانه بین

قطره یی از لاله حمراستی

قطره یی از نرگس شهلاستی ...

... فطرت این دل بحق پیوسته چیست

لاله یی کو بر سر کوهی دمید

گوشه دامان گلچینی ندید ...

... در شبم تاب همین یک اختر است

مدتی با لاله رویان ساختم

عشق با مرغوله مویان باختم ...

... در دیار هند خوارم کرده اند

لاله و گل از نوایم بی نصیب

طایرم در گلستان خود غریب ...

... آل عثمان در شکنج روزگار

مشرق و مغرب ز خونش لاله زار

عشق را آیین سلمانی نماند ...

... تازه کن آیین صدیق و عمر

چون صبا بر لاله صحرا گذر

ملت آواره کوه و دمن ...

... رنگ او نیرنگ و بود او نمود

اندرون او چو داغ لاله دود

پاکباز و کعبتین او دغل ...

به برگ لاله رنگ آمیزی عشق

به جان ما بلا انگیزی عشق ...

... نه با هر کس محبت سازگار است

بروید لاله با داغ جگر تاب

دل لعل بدخشان بی شرار است