... زده پیشم از بی نیازی علم

همه گوی از روی او لاله رنگ

همه حجره از موی او مشک شم ...

... چو نرگس همه چشم گشتم از آنک

چو لاله همه روی بود آن صنم

بدو گفتم ای کرده جانم غمی ...

نوبهاری عروس کردارست

سرو بالا و لاله رخسارست

باغ پر پیکران کشمیرست ...

... گرد طبعش نگشت عشق چرا

روی لاله به خون بینداید

تا نبندد نقاب بچه بحر ...

... همه در آب دیدگان پویم

لاله لعل شد ز خون چشمم

خیری خشک شد ز کف رویم ...

... تو می کنی بلب بتر از می خمار من

شد باغ لاله زار و گر نیز کم شود

ای لاله زار باغ تویی لاله زار من

زلف تو بی قرار و دلم گشته بی قرار ...

... ای من رهی آن رخ بستان افروز

گر نیست گل و لاله به جایست امروز

هجران تو چون آتش سوزان و دلم کوز ...

... هر شب از شاخ سمن کافورتر زآید همی

سوی او زان طبع گرم لاله بگراید همی

گر شود کافور گر باد هوا شاید همی

کز سمن چندانکه باید بر چمن کافور هست

لاله بر نرگس چو مهر و دوستی آغاز کرد

ابر خرم مجلسی از بهر ایشان ساز کرد ...

... نرگس مخمور چشم از خواب نوشین باز کرد

تا ببیند لاله را کو همچو او مخمور هست

برگ زرد ار حور شد چون یافت اندر شاخ گل

از گل سوری جدا شد پر ز گوهر شاخ گل

تا همی بیند به دست لاله ساغر شاخ گل

راست چون مستان گران دارد همی سر شاخ گل ...

... جام همچون کوکبست از بهر آن تابد به شب

لاله همرنگ میست از بهر آن دارد طرب

جام می خوردست بی حد ز آتش خندیدست لب ...

... کآن یکی مشهور بود و این دگر مذکور هست

تا بروید لاله سوری چو لاله دار روی

جام چون لاله کن از روی چو لاله کام جوی

جز به گرد باغ عیش و گرد قصر عزمپوی ...

... خیز ای نگار و می ده و روی نگار بین

در مرغزار خوبی هر لاله زار بین

وز لاله زار رتبت هر مرغزار بین

بالیدن و نویدن سرو و چنار بین ...

... یک روزه غم انده صد ساله شدست

در نای مرا دوزخ به خون لاله شدست

چون نای همه نفس مرا ناله شدست

... در عشق توام سود نمی دارد جهد

چون لاله سیه دلی و چون گل بد عهد

... از دیده و دست جیب پیراهن بود

چون لاله همی دریده و خون آلود

... پر خون رخش از زخم و رخ از گریه چو زر

بر لاله کامگار و بر لؤلؤی تر

... وی فاخته زار چند نالی به سحر

ای لاله چرا جامه دریدی در بر

از یار جدایید چو مسعود مگر

من چون دل لاله ام تو چون رنگ به رنگ

از من تو چرا باز همی داری چنگ

ماننده برگ لاله زود ای سرهنگ

همچون دل لاله در برم گیری تنگ

چون گل ز غمت دریده ام پیراهن

چون لاله بیالوده ام از خون رخ و تن

چون شاخ بنفشه سرنگون باشم من ...

چشم و دهن آن صنم لاله رخان

از پسته و بادام کشیده ست نشان ...

بگشای چو گل به وعده راست دهن

ور نه ز تو چون لاله کنم پیراهن

دعوی دلست با توام بند مزن ...

... چو نیلوفر انس تو با حوض آب

چو لاله همی جای تو در خضر

چرا هر شبی ای دلارام یار ...

... در باغ تو تا که باغبان باشی

لاله بگه خزان نیاید کم

خرم شده باغ از تو چون جنت ...

... خیره بماند عارض چون حیلتش بدید

گفتا که هست لاله رخ و نوش لب صنم

دو لب عقیق و شکر دو روی مهر و ماه ...

... مشک تو ز گرد عنبر اشهب

وز مهر گل تو لاله نعمان

هر حال که باشدت به راه اندر ...