از نخل ترش بار چو باران میریخت

وز صفحه رخ گل بگریبان میریخت ...

از بار گنه شد تن مسکینم پست

یا رب چه شود اگر مرا گیری دست ...

... هر خر که برو زنگی و زنجیری هست

چون به نگری بار بر او بیشتر است

... شیرین سخنی که شهد در شکر اوست

زان چندان بار نامه کاندر سر اوست

فرمانده روزگار فرمانبر اوست

... خلقی بهزار دیده بر من بگریست

هر روز هزار بار در عشق تو ام

میباید مرد و باز میباید زیست

بستان رخ تو گلستان آرد بار

لعل تو حیوت جاودان آرد بار

بر خاک فشان قطره ای از لعل لبت

تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

در خانه خود نشسته بودم دلریش

وز بار گنه فگنده بودم سر پیش

بانگی آمد که غم مخور ای درویش ...

... یک چند به تعویذ کتابش کشتم

بازش یک بار در عرق کردم غرق

چون لشکر فرعون در آبش کشتم

... کافر من و بت پرست من ترسا من

اینها من و صد بار بتر زینها من

... بی یاد تو هر جا که نشستم توبه

در حضرت تو توبه شکستم صد بار

زین توبه که صد بار شکستم توبه

ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای

تا چند روم دربدر و جای به جای ...

تا بتوانی بکش به جان بار دلی

می کوش که تا شوی ز دل یار دلی ...

حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی

روزی ز تو صد بار خبر داشتمی

این واقعه ام اگر نبودی در پیش ...

برون ز گوشه بهشت برین سقر باشد

فزون ز توشه شکر معده بار خر باشد

هر آنکه توشه روزی و گوشه ای دارد ...

بده تو بار خدایا درین خجسته سفر

هزار نصرت و شادی هزار فتح و ظفر ...

ای بار خدا به حق هستی

شش چیز مرا مدد فرستی ...

... زبان بر گشاد و میان را ببست

نشست از بر باره رزمجوی

به کینه نهاد او سوی رزم روی ...

... به کام دل خود رسانم ترا

بگفت این و بر باره بادپای

نشست آن سواری مبارز ز پای

برون زد فرس از میان مصاف ...

... سدره گشت بی هوش و آمد بهوش

برآورد بار چهارم خروش

بگفتا کی یکبارگی سوختم

دل و دیده ناز بردوختم ...

... نهاده ز مهر دلش بر کنار

دو دیده ز غم کرده بد سیل بار

بمالید بر روی او روی خویش ...

چو شد یار با باره گام زن

براند اسب گرم آن دلارام زن ...

... نگه داشت آن لعبت سیم تن

دگرباره کرد آن دلفروز ماه

به سوی ربیع ابن عدنان نگاه ...

... بجست اسپ چون مرغ پران ز جای

ز بس تیزی آن باره ره سپر

خطا کرد ناگه درآمد بسر ...

... سر دست او ورقه بگرفت سخت

چو دیدش کی یک باره برگشت بخت

بگفتا برین دل میفزای درد

به حق خداوند جبار و فرد

از آن پیش تا کم درآری ز پای ...

... به پیش وی آنگاه قربان کنم

چو یک بار دیگر ببینمش روی

توام کش چو بکشد مرا عشق اوی ...

... بگفت این و خون از دلش بردمید

ز نرگس ببارید بر شنبلید

دل مام گلشاه بر وی بسوخت ...

... ولیکن به دستش بجز باد نیست

تهی دست را از کسی بار نیست

گلی نیست کش گرد او خار نیست ...

... بدادش به ورقه پیام هلال

بگردید بر ورقه یک باره حال

چنین گفت ای مادر مهرجوی ...

... ز بهرای گلشاه آن مشک بوی

به هرجا کجا بار برداشتی

در آن جا بسی مال بگذاشتی ...

... همی رفت تا سوی آن حی رسید

فرود آمد و بارها گسترید

بزد خیمه و بارها برگشاد

به خیمه درون رفت و بنشست شاد ...

... بدید آن چو گل برگ رخسار اوی

همان دو عقیق شکربار اوی

بتی دید پر ناز و زیب و کشی ...

... دل زن سوی مرد شامی کشید

به یکباره از مهر ورقه برید

بدان زال گفت ای گران مایه مام ...

... ز مال فراوان و از خواسته

ز بس زر و سیم وز بس کار و بار

بهین شد همی مرو را روزگار ...