گنجور

 
سنایی

تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست

جان و دلم از رنج غمت ناسودست

گر باده به گوهر اصل شادی بودست

پس چونکه ز بادهٔ تو رنج افزودست

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode