هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از رنج و سختی‌های زندگی‌اش صحبت می‌کند و به کبر و خودخواهی دیگران اشاره می‌کند که همواره به او آسیب می‌زنند. او ابراز می‌کند که در هر روز با دلاوری‌هایی از طرف دیگران مواجه است و به نظر می‌رسد که این وضعیت پایان‌ناپذیر است. شاعر به نوعی از تحمل و آزمایش‌هایی که بر او روا می‌رود می‌گوید و حس تنهایی و آسیب‌پذیری‌اش را بیان می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از رنج و سختی‌های زندگی‌اش صحبت می‌کند و به کبر و خودخواهی دیگران اشاره می‌کند که همواره به او آسیب می‌زنند. او ابراز می‌کند که در هر روز با دلاوری‌هایی از طرف دیگران مواجه است و به نظر می‌رسد که این وضعیت پایان‌ناپذیر است. شاعر به نوعی از تحمل و آزمایش‌هایی که بر او روا می‌رود می‌گوید و حس تنهایی و آسیب‌پذیری‌اش را بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ روزی نباید باشد که تو با خودخواهی و غرور برخورد کنی و من بیچاره را آزار ندهی.
هوش مصنوعی: آن روزی که آزمون‌گر خالی از قدرت و توان باشد، شجاعت و نترسی خود را به او نشان می‌دهد و از دل و جان خود مراقبت می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معبود خودی وعابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
ای دوست حقیقت شنو از من سخنی
با بادهٔ لعل باش و با سیم تنی
کانکس که جهان کرد فراغت دارد
از سبلت چون تویی و ریش چو منی
ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی
در پای کشان زلف چو محبوب منی
گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟
هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی
معبود خودی و عابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
نه چون رخ تو گلی بود یاسمنی
نه چون قد تو سرو بود در چمنی
نقاش ازل که روی خوب تو نگاشت
از تو چه دریغ داشت الا دهنی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.