سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۷۲

چون گل صنما جامه به صد جا چاکم

چون لاله به روز باد سر بر خاکم

چون شاخ بنفشه کوژ و اندوهناکم

در غم خوردن چو یاسمین چالاکم