|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات و وضعیت روحی شخصی می‌پردازد که درگیر درد و مسائلی است. شاعر می‌گوید که وجودش پر از دود و غم است و حس می‌کند که دیگران نمی‌توانند او را درک کنند. او اگرچه نشانه‌ای از نشاط ندارد، اما دایماً در حال شکرگزاری است. همچنین، اگر زندگی بر وفق مرادش نچرخد، نمی‌داند چه باید بگوید یا چه تصمیمی باید بگیرد. به‌طور کلی، شعر به تضاد بین امید و ناامیدی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: بخور من، و دود آن را بکش، چون حال کسی که در مال نیست، چنین می‌شود.
هوش مصنوعی: اگرچه بی‌سیم و بدون ارتباط مستقیم هستم، اما همیشه در حال شکرگزاری‌ام. اگر کسی می‌خواهد با من باشد، باید در کنارم بماند.
هوش مصنوعی: اگر سرنوشت و تقدیر به خواسته‌های من پاسخ ندهد، پس چه معنا دارد که من از کسی انتظار داشته باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.