آن جام لبالب کن و بردار مرا ده
اندک تو خور ای ساقی و بسیار مرا ده
هرکس که نیاید به خرابات و کند کبر
او را بر خود بار مده بار مرا ده
مسجد به تو بخشیدم میخانه مرا بخش
تسبیح ترا دادم و زنار مرا ده
ای آنکه سر رندی و قلاشی داری
پس مرد منی دست دگر بار مرا ده
ای زاهد ابدال چو کردار برد می
سردی مکن آن بادهٔ کردار مرا ده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر خواجه حافظ، شاعر از ساقی می‌خواهد که جامی پر از شراب به او بدهد و از او می‌خواهد که به او بیشتر و به دیگران کمتر بدهد. او به نقد انسان‌هایی اشاره می‌کند که به میخانه نمی‌آیند و به خود مغرورند. حافظ می‌گوید که او میخانه‌اش را به مسجد ترجیح می‌دهد و از ساقی می‌خواهد که چیزهایی که ارزشمند هستند را به او بدهد. در نهایت، او به زاهدان اشاره می‌کند و از آنها می‌خواهد که مانند گذشته بر روی شراب قضاوت نکنند و همان باده زندگی را به او بدهند. شعر به نوعی دعوت به سرزندگی و جشن در مقابل فخر و غرور است.
هوش مصنوعی: آن لیوان پر از نوشیدنی را پر کن و به من بده. کمی از آن را به من بده، اما نوشیدنی فراوانی به من ببخش.
هوش مصنوعی: هرکسی که به میخانه نیاید و از خود بزرگ بینی کند، بار سنگینی بر دوش خود بگذارد، اما من را با بار خود همراه کن.
هوش مصنوعی: من مسجد را به تو تقدیم می‌کنم، میخانه‌ام را هم به من ببخش. تسبیح تو را به تو می‌دهم و زنجیرم را به من بده.
هوش مصنوعی: ای کسی که در فریبندگی و زیرکی مهارت داری، پس تو مرد منی؛ یک بار دیگر دست مرا بگیر.
هوش مصنوعی: ای زاهد، وقتی که کردار و رفتار تو مانند دل سرد است، نگذار که این سردی بر تو حاکم شود و بادهٔ رفتارت را به من بده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ساقی قدحی از می اسرار مرا ده
یک قطره ازان قلزم زخار مرا ده
هر لحظه به جامی نتوان کرد دهن تلخ
گر صاف و گر درد، به یکبار مرا ده
مستی است کلید در گنجینه اسرار
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.