رحل بگذار ای سنایی رطل مالامال کن
این زبان را چون زبان لاله یک دم لال کن
یک زمان از رنگ و بوی باده روح‌القدس را
در ریاض قدس عنبر مغز و مرجان بال کن
زهد و صفوت یک زمان از عشق در دوزخ فگن
حال و وقتت ساعتی در کار زلف و خال کن
در میان زهد کوشان خویشتن قلاش ساز
در جهان می‌فروشان خویشتن ابدال کن
شاهد شیرین نخواهد زاهدان تلخ را
شاهدی چون شهد خواهی رطل مالامال کن
سرو خود را گوی ای سرو از پی گلزار رخ
خون روان در جویبار اکحل و قیفال کن
تو به کژی ما به خدمت چون دو دالیم از صفت
یک الف را بهر الفت ردف جفتی دال کن
خاک جسم و آب چشم ما به دست عشق تست
خاک را صلصال کردی آب را سلسال کن
باز صیاد اجل را آتشین منقاردار
چرخ گیرای امل را کاغذین چنگال کن
دامن تر دامنان عقل در آخال کش
ساعد هودج کشان عشق پر خلخال کن
عاشق مالست حرص و دشمن مالست می
مال دشمن را به سعی باده دشمن مال کن
خال خود در چشم ما زن صبحهامان شام کن
زلف خود بر دوش خود نه روزهامان سال کن
عشق یک رویست او را بر در عیسی نشان
عقل یک چشمست او را در صف دجال کن
عشق را روز عزیمت باد بر فتراک بند
عقل را وقت هزیمت خاک در دنبال کن
ای سنایی خویش را چون طبع خرم وقت کن
روح را چون خود همایون بخت و فرخ فال کن
خرقه و حالت به هشیاری محال و مخرقه‌ست
چون ز خود بی خود شدی در خرقهٔ دل حال کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر سنایی، شاعر به دعوت به ترک دنیای مادی و زهد تاکید می‌کند و به جستجوی عشق و ترک خودپرستی پرداخته است. او از مخاطب می‌خواهد که به سراغ شراب و لذت‌های شیرین برود، چرا که زاهدان تلخ نمی‌توانند طعم خوشبختی را بچشند. سنایی با تصاویری از عشق، باده و زیبایی، انسان را ترغیب به کنار گذاشتن زهد و سبکی زندگی می‌کند و در نهایت به اهمیت عشق و خلوص در زندگی اشاره دارد. در انتها، او به این نتیجه می‌رسد که باید از خود بی‌خود شد و در حالت عشق و خلوص قرار گیرد.
هوش مصنوعی: ای سنایی، بار و بنه‌ات را جمع کن و ثروت و فراوانی را همراه خود ببر. زبانت را مانند زبان گل لاله، لحظه‌ای خاموش و بی‌صدا کن.
هوش مصنوعی: در یک لحظه از زیبایی و بوی خوش شراب، روح‌القدس را در باغ‌های مقدس، مانند عطر عنبر و زیبایی مرجان، به پرواز درآور.
هوش مصنوعی: این متن به نوعی اشاره به دوگانگی میان زهد و عشق دارد. در آن، به کسی توصیه می‌شود که به جای درگیر شدن در دنیای زاهدانه و تفکرات پاک، زمانی را صرف عشق و زیبایی کند. در حقیقت، زندگی را کوتاه و پر از لذت‌ها می‌داند و دعوت می‌کند تا از زیبایی‌های موجود در جهان بهره‌برداری شود.
هوش مصنوعی: در میان افرادی که به ظاهر زهد و پارسایی می‌ورزند، با کلاهی کج به سوی دنیا و کسانی که مشغول می‌فروشی هستند، برو و خود را به شکل شخصی عاقل و نابغه درآور.
هوش مصنوعی: اگر زاهدان تلخ مزاج می‌خواهند زیبایی را درک کنند، باید مانند شهد شیرین باشند. برای رسیدن به این شیرینی، باید خود را از مال و ثروت پر کنند.
هوش مصنوعی: ای سرو، بگذار برایت بگویم که از زیبایی‌ات، مانند گلی در باغ، به خاطر خون و زیبایی چهره‌ات در جویبار همیشه جاری است. موهایت را البته به زیبایی و درخشش انتخاب کن.
هوش مصنوعی: ما مانند دو حرف "د" در کنار هم ایستاده‌ایم، که به خاطر ویژگی‌های مختلف، تنها برای یک هدف مشترک، یعنی الفت و دوستی، با هم هماهنگ شده‌ایم.
هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که بدن ما از خاک و چشمان‌مان از آب تشکیل شده باشد. تو خاک را به شکل سفال درآورده‌ای، حالا آب را هم به شکل نازک و زیبا تبدیل کن.
هوش مصنوعی: صیاد مرگ را با استقامت و قدرتی شگرف در اختیار بگیر و آرزوها و امیدهای خود را با دقت و ظرافت تنظیم کن.
هوش مصنوعی: در این بیت، صحبت از آن است که دامن معشوقه باید در آراستگی و زیبایی به پا شود، و عشق باید به گونه‌ای باشد که مانند گردن‌بند درخشان و زینتی بر وجود آن محبوب جلوه کند. از طرف دیگر، اشاره به این است که باید با دست‌ها و تلاشی عاشقانه، عشق را مانند هودج (به عنوان نماد زیبایی و شرف) بر دوش کشید و به نمایش گذاشت. به طور کلی، اینجا تأکید بر زیبایی و ارزش عشق و محبت است.
هوش مصنوعی: عاشق به مال و ثروت است و از آن طرف، می‌دانیم که این عشق به مال ممکن است دشمنی را به وجود آورد. بنابراین، برای مبارزه با این دشمنی، باید از باده و نوشیدنی استفاده کرد تا بتوان عشق به مال را در خود کنترل کرد.
هوش مصنوعی: تو خال خود را در چشم‌های ما بزن، صبح‌ها را به شب تبدیل کن و زلف‌های خود را بر دوش بیفکن تا روزهایمان به سال‌ها تبدیل شود.
هوش مصنوعی: عشق یک جنبه دارد که در آن، عیسی به عنوان نماد توازن و نجات قرار می‌گیرد. اما عقل تنها یک بعد از واقعیت است و می‌تواند ما را به سمت فریب و اشتباه هدایت کند. این دوگانگی نشان‌دهنده‌ی چالش‌های درک عشق و عقل در زندگی است.
هوش مصنوعی: عشق هنگام رفتن، باید با تمام وجود شتاب کند و عقل را به عنوان بار و موانع کنار بگذارد. در لحظه جدایی، باید خاک را به دنباله ببیند و از آنچه که مانع حرکت می‌شود، آزاد شود.
هوش مصنوعی: ای سنایی، خود را مانند طبع شاداب و خوش وقت کن و روح خود را همانند خوشبختی و نیک مقدم تصور کن.
هوش مصنوعی: برای درک واقعیات و پیچیدگی‌های زندگی، نباید تنها به ظاهر و ظواهر توجه کرد. وقتی که از خود رها شدی و به درون خود نگاهی عمیق‌تر انداختی، در آنجا می‌توانی به حقیقتی عمیق‌تر و حالت‌های واقعی زندگی دست یابی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.