آن مونس فرزانه که ما را بود استاد
چون ملک جهان را ز پی خلد ز کف داد
(صامت) بنوشت از پی تاریخ وفاتش
رضوان به نوا جای نوایی به جنان داد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آن مونس فرزانه که ما را بود استاد
چون ملک جهان را ز پی خلد ز کف داد
(صامت) بنوشت از پی تاریخ وفاتش
رضوان به نوا جای نوایی به جنان داد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از معلم و مراد خود یاد می‌کند که ستودنی و فرزانه است. او به توصیف واژه‌هایی می‌پردازد که نشان‌دهنده مقام و جایگاه والای این استاد است و از لحظه‌ای صحبت می‌کند که او جهان را رها کرده و به بهشت رفته است. همچنین، یادبودی از او نوشته شده که نشان‌دهنده تاریخ وفاتش است و در بهشت، به او جایگاهی خاص داده شده است.
هوش مصنوعی: آن یار دانا و همراهی که معلم ما بود، مانند ملکی است که جهان را به دنبال بهشت از دست داد.
هوش مصنوعی: صامت در پی تاریخ وفاتش، از رضوان نوشت و به بهشت نور و صدایی تازه بخشید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بی‌تحفه نبرد اگرچه زین خسته نهاد
پیغام رسان رقعه به ان بحر و داد
چشمی به سواد رقعه بنده نکرد
کاهی به بهای تحفهٔ بنده نداد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.