یا رب خجل از نعمت و احسان توام
من عاصی و مستحق غفران توام
هر گلّه که باشد به سگی محتاج است
من هم سگ گلّهٔ محبان توام
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
یا رب خجل از نعمت و احسان توام
من عاصی و مستحق غفران توام
هر گلّه که باشد به سگی محتاج است
من هم سگ گلّهٔ محبان توام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از خداوند استغفار می‌کند و می‌گوید که به خاطر نعمت‌ها و لطف‌هایش خجالت‌زده است. او خود را عاصی و نیازمند بخشش می‌داند و با اشاره به اینکه هر گله‌ای به یک سگ نیاز دارد، می‌گوید که او نیز میان محبان خدا، مانند آن سگ است و به محبت و رحمت الهی نیازمند است.
هوش مصنوعی: پروردگارا، من به خاطر نعمت‌ها و بخشش‌های تو شرمنده‌ام، زیرا من گناهکار و درخور بخشش تو هستم.
هوش مصنوعی: هر گروهی به یک نگهدارنده نیاز دارد و من نیز مانند آن نگهدارنده، در خدمت گروه عاشقان تو هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا جان دارم بندهٔ مرجان توام
دل جمع از آن زلف پریشان توام
ای نای بنال مست افغان توام
وی چنگ خمش مشو که مهمان توام
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.