تنک بر جان در گلو راه نفس کی میشود
ای خدا این مرغ بیرون از قفس کی میشود
هر که چون عنقار جوی بی‌نشانی آب خورد
همنشین و همدم اهل هوس کی میشود
آفتاب آسا کسی کاندر سپهرش منزلست
الفت او گرم با هر خار و خس کی میشود
مانده دل در آرزوی حرف تلخی از لبت
زان شکر شیرین دهان این مگس کی میشود
خسته اندر بیابان مانده دور از قافله
اضطرابش کم ز گلبانگان جرس کی میشود
عمر در نظاره پنهان به زلفت شد تمام
دزد در شب ایمن از خوف عسس کی میشود
گفتنی از شمشیر نازت روزی اندر خو نکشم
صبر و طاقت شد تمام اینکار پس کی میشود
از حریمت مانده‌ایم ای کعبه اقبال دور
بر طواف خاک کویت دسترس کی میشود
تا سوار توسن طبعی برو (صامت) براه
داد مقصود دلی با این فرس کی میشود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و آرزوهای انسانی اشاره دارد. شاعر در آن از تنهایی و بی‌قراری خود می‌گوید و longing (اشتیاق) به رسیدن به محبوب را بیان می‌کند. او به قفسی که مرغ را در خود حبس کرده، و نیز به آرامش و نزدیکی به معشوق اشاره دارد. تصاویری از خسته‌گی، اضطراب و ناامیدی در زندگی وجود دارد و شاعر امیدوار است که روزی به مقصود دلبسته‌اش برسد. در نهایت، او پرسش‌هایی از امید و انتظاراتش در عشق را مطرح می‌کند، به امید اینکه روزی به آنچه desiderate (آرزو) دارد، دست یابد.
هوش مصنوعی: نفس به تنگی در گلو مانده و نمی‌تواند به راحتی رد شود. پرنده‌ای که در قفس گیر کرده، نمی‌دانم چه زمانی آزاد خواهد شد. ای خدا، کی این حال و روز تغییر خواهد کرد؟
هوش مصنوعی: هر کسی که مانند پرنده‌ای افسانه‌ای به دنبال آب بی‌نشانی برود، هرگز نمی‌تواند همراه و هم‌صحبت کسانی شود که به دنبال خواسته‌های دنیاست.
هوش مصنوعی: شخصی وجود دارد که همچون خورشید در آسمان جای دارد و محبت او به هر چیز، حتی به خار و گیاهان، گرم و صمیمی است. این فرد نمی‌تواند روزی از این صمیمیت دور شود.
هوش مصنوعی: دل همچنان در انتظار حرفی تلخ از لبان توست، چرا که شیرینی دهانت به اندازه مگسی است که انتظارش را می‌کشد.
هوش مصنوعی: در بیابان، از قافله پرت افتاده و خسته است، ولی اضطرابش کمتر از صدای جرس در گلاب‌ها نیست و نمی‌داند کی به مقصد می‌رسد.
هوش مصنوعی: عمر من در تماشای زلف تو به پایان رسید و من مانند دزدی که در شب از ترس نگهبانان در امان است، منتظرم که کی این لحظه پایان می‌یابد.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم احساسات و صبر خود را در برابر زیبایی تو تحمل کنم. این وضعیت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: ما در انتظاریم که از حرمت دور نشده‌ایم، ای کعبه‌ای که سرنوشت ما به تو وابسته است. کی می‌توانیم به دور تو بگردیم و به خاک تو دسترسی پیدا کنیم؟
هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقصود دل، باید بر گردونه زندگی سوار شوی و به سوی هدف حرکت کنی، اما با این حال، چه زمانی می‌توان به این هدف دست یافت؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.