گنجور

 
سام میرزا صفوی

تهرانی است و بقدر طالب علمی نیز دارد شعرش بغایت رنگین و نظمش متین است در اوان جوانی بمفاجا در گذشت مردم را گمان آن بود که نور بخشیه او را تسمیم کرده اند . این دو مطلع از اوست:

گرهی در دل او هست که فریاد کند

پیش مردم چند لافم کاز سگانم یار را

آنچنان تا نشود خاطر نشان اغیار را

همیشه داغ غمم بر دل حزین بوده است