گنجور

 
سام میرزا صفوی
سام میرزا صفوی » تذکرهٔ تحفهٔ سامی » صحیفهٔ پنجم در ذکر شعرا »

۵۸۰- مولانا رحمی تبریزی

مرد بی تعین و لاابالی بود و از فسق و فجور اجتناب نمی نمود . اما رحم الهی از گناه رحمی زیاده است. امید که او را بدین گناهان نگیرد و بدین رباعی به بخشد :

چون نامه جرم ما بهم پیچیدند

بردند بمیزان عمل سنجیدند

بیش از همه کس گناه ما بود . ولی

ما را به محبت علی بخشیدند

این دو مطلع نیز از اوست :

دامن از اشک پر از لعل بدخشان دارم

کوه غم گشته ام و سنگ بدامان دارم

دلا ز عشق به پیرانه سر مشو نومید

شکوفه چمن رحمت است موی سپید