نیز از جمله سکنه آنجاست و از مردم زاده های شروان است و اوقات به مویینه دوزی میگذراند گاهی نظمی از او سر میزند این ابیات از اوست :
مبند حجره ی دل را همیشه بر شتری
که حجره های دلت زان شتر شود گلشن
به حجره ام شتر مهر مرتضی است مقیم
از آن چو چشم شتر حجره ام بود روشن
نمیرود شتر مهر او ز حجره ی دل
اگر رود شتر جان مرا ز حجره ی تن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره شخصی از ساکنان شروان است که به مویینه دوزی مشغول است و اشعاری نیز سروده. در این ابیات، شاعر به تصویرسازی از دل و عشق پرداخته و شتر را به عنوان نمادی از مهر و محبت به کار برده است. او اشاره می‌کند که دلش همیشه باید از محبت شتر (مهر مرتضی) پر باشد و این محبت باعث روشنایی و شادی در زندگی‌اش شده است. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که اگر این محبت از دلش برود، جانش نیز خواهد رفت.
هوش مصنوعی: او نیز از ساکنان آنجا است و از مردم شروان به دنیا آمده است. اوقات خود را به دوختن موینه میگذراند و گاهی شعرهایی از او منتشر می‌شود. این ابیات متعلق به اوست:
هوش مصنوعی: دل خود را همیشه بر روی شتری که می‌تواند باعث خرمی و شادی‌ات شود، ببند. از آن شتر به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به خوشبختی و آرامش در زندگی استفاده کن.
هوش مصنوعی: در اتاق من شتری وجود دارد که نماد محبت و ارادت به علی (ع) است و به خاطر همین، چشم شتر باعث روشنی و روشنایی اتاقم شده است.
هوش مصنوعی: محبت او از دل من نمیرود، حتی اگر جانم از جسمم جدا شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.