گنجور

 
سام میرزا صفوی

از جمله اعیان قم است، در شعر او را مرتبه عالی است و مثنوی بسیار گفته از جمله یوسف و زلیخا و مناظره ی شمس و قمر مناظره ی تیغ و قلم او مشهور است این بیت از کتاب تیغ و قلم در تعریف شتر که بتقریب آورده طوری واقع شده.

وه که این شعله شبی بیخبرم می سوزد

جهانگردی، حلیمی، بردباری

در زمان سلطان حسین میرزا به هرات رفت و بفرموده ی ایشان وقایع زمان او را در سلک نظم در آورده و آن کتاب از دوازده هزار بیت متجاوز است و هم در خراسان وفات یافت اشعار عاشقانه او بسیار است از آن جمله این چند بیت نوشته شد :

زگلزار جهان قانع بخاری

بدور نرگس تو سر خوشی لاله چه باشد

معین است که مستی یک پیاله چه باشد

هر که در میکده یک لحظه نشیمن سازد

جای بحث است اگر مدرسه مسکن سازد

بی تو چون در گریه خوابم می برد

این بیت نیز در یکی از مثنویات اوست و بسیار خوب گفته. در صفت دهان :

خواب می بینم که آبم می برد

نمکدانی به تنگی چون دل مور