رو به آزار دل خصم دل آزار منه
گر همه شعله شوی، پا به سر خار منه
پرتو فیض کی از صحبت هرکس خیزد
سینه چون آینه بر سبزه ی زنگار منه
مردم از رشک تو، بیمار نه ای، ای خورشید
مگذر از کوچه ی او، پشت به دیوار منه
موج گل در ره دیوانه بود دام جنون
ای دل از من بشنو، پای به گلزار منه
عافیت می طلبی، بی سر و پا باش سلیم
سر درین باغ چو گل بر سر دستار منه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به درخواست از دل و احساساتش می‌پردازد. او از دل می‌خواهد که به آزار و رنجش دیگران توجه نکند و حتی اگر در آتش عشق سوخت، ناامید نشود. او معتقد است که فیض و زیبایی از دوستی‌ها و ارتباطات به وجود می‌آید و دل باید همچون آینه‌ای صاف و بی‌زنگار باشد. او به خورشید (که نماد زیبایی و تابش است) می‌گوید که نباید از حسادت دیگران رنجیده خاطر شود و به کوچه‌اش نرود. در نهایت، شاعر اشاره به گلزار و زیبایی زندگی دارد و درخواست می‌کند که آرامش و عافیت را در بی‌خیالی و سادگی جستجو کند.
هوش مصنوعی: به کسی که به ما آسیب می‌زند، آسیب نزن؛ حتی اگر به شدت آزرده‌خاطر شوی، به او اجازه نده که به تو آسیب برسد.
هوش مصنوعی: اگر از هر کسی بهره بگیری، به خاطر داشته باش که سینه‌ات مثل آینه‌ای باشد که فقط زیبایی‌ها را به نمایش بگذارد و به کثیفی‌ها و زنگارها توجه نکند.
هوش مصنوعی: مردم به خاطر زیبایی و درخشش تو حسرت می‌خورند. ای خورشید، از کنار خانه‌ی او عبور نکن و پشت به دیوار نکن.
هوش مصنوعی: موج گل در حال بازی و سر و صداست و دل دیوانه است. ای دل، به حرف من توجه کن و پا به گلزار نگذار.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و راحتی هستی، باید خود را بی‌سر و پا و بی‌دغدغه نشان دهی. در این دنیا مانند گلی در باغ باش که روی دست کسی نیست و احساس آزادی و بی‌قیدی کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.