چون توان با غیر دل را خالی از کین ساختن
هرگز از بلبل نمی آید به گلچین ساختن
سهل باشد حسن هرجا دعوی اعجاز کرد
سرمه را در چشم خوبان خواب سنگین ساختن
من نمی دانستم ای مهمان تو آتش بوده ای
کاسه را هم ورنه می بایست چوبین ساختن
صحبت تلخ تو چون دربان آن باشد، چه سود
همچو زنبور از عمارت های شیرین ساختن
از خموشان چمن لایق نمی باشد سلیم
ورنه از گل می توان صد حرف رنگین ساختن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بررسی احساسات و معانی عمیق می‌پردازد. شاعر به بیان این نکته می‌پردازد که چگونه عشق و احساسات می‌توانند خالی از کینه و نفرت باشند. او از بلبل و گل به عنوان نمادهای زیبایی و عشق استفاده می‌کند و می‌گوید که از آنان چهره‌های زیبا و دلپذیر ساخته نمی‌شود. همچنین، او به تلخی صحبت‌های خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که در مواجهه با درد و رنج، هیچ فایده‌ای ندارد. در نهایت، شاعر می‌گوید که حتی از سکوت و خاموشی نیز می‌توان زیبایی و حرف‌های دل‌نشین را ساخت.
هوش مصنوعی: اگر بتوانی دل خود را از کین و حسد خالی کنی، هرگز مانند بلبل نمی‌توانی برای گل‌ها انتخابی داشته باشی.
هوش مصنوعی: زیبایی هر جا که ادعای اعجاز کند، ساده و آسان است؛ مانند این که با سرمه چشم زیبایی را خواب سنگینی بیفکند.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که تو چقدر خطرناک هستی، و اگر می‌دانستم، به جای کاسه چوبی می‌ساختم.
هوش مصنوعی: اگر حرف‌های تلخ تو مانند دربانی باشد که دروازه را می‌نهد، چه فایده‌ای دارد که مانند زنبور از خانه‌های شیرین عسل بسازم؟
هوش مصنوعی: از افراد خاموش و بی‌خبر نمی‌توان انتظار داشت که شایسته و لایق باشند، چرا که از گل می‌توان هزاران نکته زیبا و رنگین بیان کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.