بیا تمثال قطب عارفان بین
ز چشم سرمبین از چشم جان بین
حدیث آدم و اسما شنیدی
بیا آن آدم با عزوشان بین
بکن از اهل معنی دیده‌ئی وام
دو عالم را در این صورت نهان بین
جمال حسن را بنگر هویدا
کمال عشق را فاش و عیان بین
وجود اقدسش را آفتابی
میان جمله ذرات جهان بین
الا مونس علی شه را نظر کن
بملک فقر شاهی کامران بین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف مقام والای عارف در دنیای معنوی می‌پردازد. او از شنیدنی‌های آدم و اسما یاد می‌کند و دعوت می‌کند تا به ذات واقعی آدم بنگریم. شاعر تأکید دارد که باید با چشم دل به دو جهان نگاه کنیم و زیبایی‌ها و کمالات عشق را مشاهده کنیم. همچنین، به وجود مقدس و نورانی خداوند اشاره می‌کند که در تمامی ذرات جهان نمایان است. در نهایت، به مونس و راحتی علی(ع) اشاره می‌کند و او را در مقام شاهی فقیر، کامیاب می‌بیند.
هوش مصنوعی: بیا و تصویر قطب عارفان را ببین؛ با چشم ظاهری نگاه نکن، بلکه با چشم دل و جانت ببین.
هوش مصنوعی: داستان آدم و اسماء را شنیده‌ای، حالا بیا و آن آدم را با شکوه و عظمتش ببین.
هوش مصنوعی: از افرادی که به عمق معنویات آگاه‌اند، با دیده‌ای باز، دریافت کن و در این تصویر، رازهای دو جهان را پنهان ببین.
هوش مصنوعی: زیبایی چهره را ببین و کمال عشق را به روشنی و وضوح درک کن.
هوش مصنوعی: وجود مقدس او مانند خورشید است که در میان تمامی ذرات جهان می‌درخشد.
هوش مصنوعی: ای مونس که بر دل شاه نظر کن، ببین چگونه در فقر و حالت او آرامش و کامرانی وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تو نور او درون جان جان بین
تو او را برتر از کون و مکان بین
از اینجا دولت شاه جهان بین
شکوه ثانی صاحبقران بین
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.