ای زمین آرام گیر این جنبشت
چیست مر افتاده بر جان آتشت
خود تو را دادیم ما حکم سکون
چون روی زین حکم و حد خود برون
گر تو را بود اختیاری ای فضول
آن امانت را نکردی چون قبول
در سکون چون نیستی مختار تو
هل تزلزل را ممان از کار تو
بردباری تو نبوَد ز اختیار
ز اختیار ما تو گشتی بردبار
اختیار ما که در قدرت سر است
بر تو و بر آسمان ها لنگر است
ترک خودکامی بگو بر کام باش
اختیاری نیستت آرام باش
هست مختار آدم کامل عیار
کآن امانت یافت بر وی انحصار
لاجرم در عشق ما ممتاز شد
محرم ما در هزاران راز شد
با کمال اختیار از عشق یار
ترک جان و سر کند بی‌اختیار
آری آری حاصل عشق است این
تو نداری، باش آرام ای زمین
اهل خود را ور که داری آرزو
این زمان یکجا بری در خود فرو
این خلاف اختیار و کار ماست
شانه دزدیدن ز زیر بار ماست
تو مشو زین ناله‌های العطش
که ز طفلان است برپا مرتعش
بانگ عشق است این خروش و این صدا
که زند عشاق را هر دم صلا
تا که را باشد به تن جان ملوک
زیر بار عشق آید همچو لوک
تو ز بانگ العطش بر خود مپیچ
کاین صلای عشق باشد در بسیج
کوهها را گو به جای خود روند
بر شکوه و وزن خود ثابت بوَند
نیست بهر سنگ تکلیف جهاد
در حد خود باید او باشد جماد
هر کدامی راست در دل معدنی
یا هر آن را هست از هستی فنی
در فن خود باید ار برپا بوند
همچو سابق حفظ معدنها کنند
فیض ما زآنها نیابد انقطاع
جای خود گیرند و یابند ارتفاع
هین روید ای کوهها بر جای خویش
با شما لطفم بود زین بعد بیش
هر کدامی را شکوه افزون دهم
گنج قارون، رفعت گردون دهم
چون شما در مهر من پاینده اید
بر شما رفعت دهم تا زنده اید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی موضوع اختیار و سکون زمین و دیگر موجودات می‌پردازد. شاعر از زمین می‌خواهد که آرام بگیرد و علت جنبش‌هایش را مطرح می‌کند. او به انتقاد از زمین می‌پردازد که خود را از حکم سکون دور کرده و تأکید می‌کند که زمین باید در حد خود باقی بماند. همچنین شاعر بیان می‌کند که عشق و اختیار انسان کامل، موجب برتری و آرامش در وجود او می‌شود و این عشق می‌تواند سبب فدای جان و سر برای محبوب گردد.
علاوه بر این، شاعر به کوهها و سایر عناصر طبیعت اشاره کرده و از آنها می‌خواهد که جایگاه خود را حفظ کنند و در نقش خود باقی بمانند. او تأکید می‌کند که هر موجودی باید در حد و شأن خود عمل کند و از این طریق، به نوازش و رفعت بیشتری دست یابد. در نهایت، این شعر به پیوند عمیق عشق و سکون در جایگاه هر موجود پرداخته و به معنای واقعی زندگی و وجود اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای زمین، آرام باش! این تکان‌هایی که احساس می‌کنی چه معنایی دارد؟ چرا آنچه بر جان تو تأثیر گذاشته، همچنان ادامه دارد؟
هوش مصنوعی: ما به تو آرامش و سکون بخشیدیم، اما زمانی که از این آرامش و قید خود خارج شوی، دیگر نمی‌توانی در آن حالت بمانی.
هوش مصنوعی: اگر تو اختیار داشتی، ای فضول، نباید آن امانت را به این شکل قبول می‌کردی.
هوش مصنوعی: در آرامش و بی‌تحرکی مانند بودن، اختیار تو را می‌طلبد که از نوسان و تزلزل دوری کنی و کار خود را انجام دهی.
هوش مصنوعی: صبوری تو نتیجه انتخاب خودت نیست، بلکه این ما هستیم که باعث شدیم تو به این صبوری برسی.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تسلط و قدرت ما بر دنیای خود و آسمان‌ها به نوعی بر یکدیگر تأثیر می‌گذارد. به عبارت دیگر، ما دارای اختیار و قدرتی هستیم که می‌تواند در زندگی و سرنوشت‌های بزرگتر، از جمله آسمان‌ها، نقش‌آفرینی کند.
هوش مصنوعی: خودخواهی را کنار بگذار و به خوشی‌های زندگی بپرداز، زیرا اختیار تو در کنترل این مسأله نیست. فقط آرام باش و از لحظات لذت ببر.
هوش مصنوعی: انسان کامل و صاحب فضیلت، به گونه‌ای است که ویژگی‌های خاصی دارد و به نوعی امانت ویژه‌ای را در خود جای داده است که فقط متعلق به اوست.
هوش مصنوعی: بنابراین در عشق ما، محرم و آگاه به رازها و اسرار بسیاری شد.
هوش مصنوعی: عاشق با تمام اراده‌اش آماده است که جان و سرش را برای عشق یار فدا کند، ولی در دلی که بی‌اختیار می‌تپد، این موضوع دیگر به آسانی قابل کنترل نیست.
هوش مصنوعی: بله، این نتیجه‌ی عشق است که تو به آن دست نیافته‌ای، پس ای زمین، با آرامش باش.
هوش مصنوعی: اگر آرزوی رسیدن به اهل و نزدیکان خود را داری، لازم است که این زمان یکجا در خود (در درون خود) جمع شوی و به آنها نزدیک‌تر باشی.
هوش مصنوعی: این عمل برخلاف اراده و اختیار ماست که کسی از زیر بار مسئولیت ما شانه خالی کند.
هوش مصنوعی: به صدای ناله‌های تشنگی که از سوی کودکان بلند می‌شود، آزرده خاطر نشو.
هوش مصنوعی: این صدا و این سر و صدای شدید، ناشی از عشق است که هر لحظه دل‌باختگان را به فراخوانی می‌آورد.
هوش مصنوعی: هر کس که به عشق دچار شود، حتی اگر از خانواده‌هایی بزرگ و با نفوذ باشد، مثل شیر در برابر مشکلات و سختی‌ها تاب می‌آورد و تسلیم می‌شود.
هوش مصنوعی: به صداهای عطش‌ناک خود گوش نده و خودت را منقبض نکن، زیرا این ندا نشانه‌ای از عشق است که تو را برای فعالیت و حرکت به جلو ترغیب می‌کند.
هوش مصنوعی: کوهها را بگو که در جای خود بمانند و بر عظمت و ثبات خود تاکید کنند.
هوش مصنوعی: به هر حال سنگ وظیفه‌ای ندارد که جهاد کند؛ او تنها باید در همین حالت جامد و بی‌حرکت خود باقی بماند.
هوش مصنوعی: هر یک از ما در دل خود ذخایر و گنجینه‌های ارزشمندی داریم، یا به عبارتی دیگر، هر چیزی که در وجود ما هست، نشانه‌ای از وجود و ارزش ماست.
هوش مصنوعی: در کار خود باید مانند گذشته مراقب و کوشا باشیم، تا منابع و ذخایر خود را به خوبی نگه داریم.
هوش مصنوعی: ما از آنها بهره نمی‌گیریم و با جدا شدن از آنها، به جایگاه خود می‌رسیم و به ارتفاع و بلندی دست می‌یابیم.
هوش مصنوعی: ای کوهها، به جای خود برگردید، از این پس نسبت به شما لطف بیشتری خواهم داشت.
هوش مصنوعی: هر یک از شما را به اندازه‌ی بزرگی و ارزشش، ثروت و دارایی‌های زیادی می‌بخشم و مقام و مرتبه‌ی بلندی به او می‌دهم.
هوش مصنوعی: چون شما در محبت من استوار هستید، تا زمانی که زنده‌اید، من شما را بلند مرتبه خواهم کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.