یا حسین(ع) ای سامع الدعوات ما
ای جنابت قاضی الحاجات ما
گرچه آگاهی ز حاجات همه
واقفی از قلب و نیّات همه
نیست حاجت پیشت اظهار سؤال
خود تو دانی حاجت ما بی مقال
لیک چون گفتی تو ادعونی بها
رد امرت نیست حد ما شها
پس به درگاهت کنم روی نیاز
با تو گویم فاش، دارم آنچه راز
گرچه از بسیاری جرم و خطا
بر جنابت نیستم روی دعا
لیک هستی چون تو غفار الذنوب
عالِم الاسرار و ستّار العیوب
خاصه ستّار عیوب بنده ات
سر به پیش از جرم خویش افکنده ات
اولین خلعت که از لطفت سزاست
بندة مداح را عفوِ خطاست
گرچه جرم من نبود از اختیار
بل مقدر بود و بر پا رفت خار
لیک این نی شرط عجز و بندگی است
که عیان گویم گناه از بنده نیست
ظاهر و باطن تو دانی و صفی
زآنچه بر وی رفت پیدا و خفی
زآنچه کردم بر من از رحمت مگیر
توبه آوردم تو شو توبه پذیر
جمله حاجاتم تو دانی بی سؤال
نیست حاجت بر کریمان عرض حال
خاصه چون من مجرمی با خوف و بیم
خاصه چون تو شاه رحمن و رحیم
گر بخوانی، ور برانی از درم
باز بر درگاه خود، بینی سرم
گرچه شأنت برتر است از هر ثنا
نیست نعتت حد هر گیج و گدا
گر دهی توفیق تا سازم رقم
حال عشاق تو را نعم النعم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن خطاب به امام حسین (ع) است و در آن شاعر از او درخواست می‌کند که به دعاها و نیازهایش گوش دهد. او به عظمت و بخشندگی امام حسین اشاره می‌کند و می‌داند که او از تمام دل‌های بندگانش آگاه است و نیازی به ابراز خواسته‌ها نیست. شاعر با اعتراف به گناهان و تقصیراتش، از رحمت و بخشش امام حسین شفا می‌خواهد و از او درخواست می‌کند که توبه‌اش را بپذیرد. او به امام حسین می‌گوید که در نزد او هیچ حاجتی بزرگتر از رحم و لطف او نیست و هرچه که کرده است، ناشی از تقدیر است. در نهایت، شاعر به توفیق الهی برای درست کردن حال عشاق امام حسین دعا می‌کند.
هوش مصنوعی: ای حسین (ع)، ای شنونده دعاهای ما، ای کسی که حاجات ما را برآورده می‌سازی.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه از نیازها و خواسته‌های همه آگاه هستی و از نیت‌های آنها باخبری،
هوش مصنوعی: نیازی نیست که من از تو بپرسم چه می‌خواهم، تو خودت می‌دانی که نیاز ما چیست و لازم نیست که به زبان بیاورم.
هوش مصنوعی: اما وقتی تو گفتی "مرا بخوان"، در این دستور خود چیزی نیست که ما را محدود کند.
هوش مصنوعی: برای تو نیاز خود را به‌طور صریح مطرح می‌کنم و به‌روشنی می‌گویم که آنچه در دل دارم، راز نیست.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه در اثر بسیاری از گناهان و اشتباهات، شایستگی دعا کردن را ندارم، اما به تو روی می‌آورم.
هوش مصنوعی: اما تو هستی که در گذشتن از خطاها مهربانی، عالم به رازها و پوشاننده عیب‌ها هستی.
هوش مصنوعی: به ویژه تو که عیب‌های بندگانت را می‌پوشانی، سر به زیر از گناه خود به پیش تو آمده‌ای.
هوش مصنوعی: اولین پاداشی که برای بندة تو در نظر گرفته شده، بخشش خطاهای اوست که با لطف تو همراه است.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه گناه من انتخاب من نبود، اما همچنان مقدر شده بود و نتیجه‌اش به وجود آمد.
هوش مصنوعی: اما این نی نشانه‌ای از ناتوانی و خدمتگزاری است، و به وضوح می‌گویم که گناه از بنده نیست.
هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که چه در درون و چه در بیرون تو جریان دارد و آنچه که بر تو گذشته است، هم روشن است و هم پنهان.
هوش مصنوعی: از آنچه که در گذشته انجام داده‌ام، مرا مورد رحمت قرار بده و توبه‌ام را بپذیر.
هوش مصنوعی: همه خواسته‌ها و نیازهایم را تو می‌دانی و نیازی به پرسش نیست، چرا که بندگان با کرامت خود نیازی به بیان خواسته‌ها ندارند.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان حالتی از ترس و نگرانی مجرم می‌پردازد که به درگاه پروردگار رحمن و رحیم مراجعه می‌کند. مجرم با احساس ضعف و استیصال، از مقام رحمت و بخشش خداوند امید دارد و در عین حال نگران عواقب اعمال خود است.
هوش مصنوعی: اگر مرا بخوانی یا از درم برانی، همچنان که در درگاه تو هستم، سرم را خواهی دید.
هوش مصنوعی: هرچند مقام تو از هر نوع ستایش بالاتر است، اما توصیف تو همواره فراتر از هر درک و خیالی نمی‌باشد.
هوش مصنوعی: اگر توفیق دهی و توانایی بدهی تا وضعیت عاشقان تو را بسازم، این بهترین نعمت‌ها خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.