مر شما را در قصاص آمد حیات

اهل هوش ار هیچ دارید التفات

تا بپرهیزید اندر زندگی

زآنچه دور است از رسوم بندگی

نفس خونی کُشته از تیغ هوی

قلب عالی رتبه را بر ناروا

کُشت باید در قصاصش بی درنگ

ور نه گردد زندگانی بر تو تنگ

عبد را بر قتل حرّ بایست کُشت

هم به قتل مرغ جنّت خارپشت

گشته این خونخواره یار همدمت

تازه گردد هر دم از وی ماتمت

بس عجب کو را بداری زنده باز

زندگی را چارة این گنده ساز

در قصاص استت حیات و زندگی

حاصل این زندگی دان بندگی