|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره زیبایی و جذابیت یک معشوق است. شاعر از معشوق می‌خواهد تا خود را نمایان کند و خوشی را به ارمغان بیاورد. او از زلف و چهره‌ی معشوق سخن می‌گوید و به جذابیت چشمان او اشاره می‌کند، که توانایی جلب توجه و دلبری دارد. در پایان، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که باید با دل و از زبان دل سخن گفت تا زیبایی و احساس واقعی‌اش را منتقل کند.
هوش مصنوعی: نمایش چهره‌ات را بکن و دل را شاد کن، در کنار هم بنشین و با شادی و خوشحالی دل‌ها را نوازش کن، گل‌های گیسویت را در فضا پخش کن.
هوش مصنوعی: زلف‌های تو چطور آنقدر پیچیده و گره خورده‌اند که یک سلسله دیوانه را در خود جای می‌دهد؟ و این همه جادوگری را در کجا در چشمانت پنهان کرده‌ای؟
هوش مصنوعی: چشم تو که نگاهی به ما انداخت، در دل ما جاودانه ماند، یعنی هر چشمی توانایی دیدن زیبایی و رمز و راز این دنیای عاشقانه را ندارد.
هوش مصنوعی: به بیان ساده می‌توان گفت: چهره زیبا و دلنشین خود را با کلام دلنشینی که درونم دارم، بیان کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.