گنجور

 
صفی علیشاه

تو اگر کناره از ما ز ره مجاز کردی

برصا کشیم نازت چو تو خوبه ناز کردی

سوی عاشقان مفتون نبرد شهی شبیخون

تو بما ز چشم میگون همه ترکتاز کردی

تو بس ار چه خوبروئی همه دم بهانه جوئی

نگذشت گفتگویی که بهانه ساز کردی

بجهان و روزگاران زبتان گلعذاران

نکند کس این بیاران که تو دلنواز کردی

تو انامل بلورین نزدی بزلف مشکین

مگر آنکه ز اهل آئین همه کشف راز کردی

ز رهت چو گشتم آگه تو بطره بستیم ره

سفری که بود کوته بر ما دراز کردی

چو زدی بطره دستی دل عاشقان شکستی

بشکسته باز بستی گرهی که باز کردی

ره موت گیرم از سر شنوم اگر بمحشر

بجنازه‌ام تو دلبر زکرم نماز کردی

بخدا صفی علائق ببر از خود و خلائق

سر و جان کجاست لائق که بر او نیاز کردی