حسین ای خسرو لب تشنگانم

برادر

فروغ چشم و بازوی توانم

برادر

فلک تا از حجازت پرده افراخت

برادر

عراقی ساخت آهنگ فغانم

برادر

اجل از پشت زین با جسم صد چاک

برادر

فلک زد بر زمین از آسمانم

برادر

به دام روزگارت بال و پر ریخت

برادر

همایون طایر عرش آشیانم

برادر

شفق فام آمد از خونت زمین آه

برادر

ستاره سوخت در هفت آسمانم

برادر

ز شاخ دولتت تا برگ و بر ریخت

برادر

وز آن صرصر بهار آمد خزانم

برادر

سموم غم چنانم خشک و تر سوخت

برادر

گلی نگذاشت از یک گلستانم

برادر

ترا تا قامت از پیکان خونریز

برادر

ز ناله ناوک از قامت کمانم

برادر

گلت ماند از عطش نیلوفری رنگ

برادر

فشاند از دیده صد باغ ارغوانم

برادر

مرا افکنده بود اندوه اکبر

برادر

غمت یک باره زد آتش به جانم

برادر

صفایی زین غم ار گویم بیانی

برادر

زبان سوزد فرو ریزد بنانم

برادر