صفایی جندقی
»
دیوان اشعار
»
قطعات و ماده تاریخ‌ها
»
۶۲- تاریخ وفات یارجانی و درمان دردهای نهانی من همخوابه مهربانم نیسان
نیسان که به چهره بود باغ دل من
روزان و شبان نور چراغ دل من
در نیسان رفت و آمدش سال وفات
سیل آب دیده و داغ دل من
۱۲۶۲ق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خاطر فقدان محبوبش، که در روزهای نیسان (ماه بهار) در باغ دل او حضور داشت، احساس اندوه و درد می‌کند. او به یاد می‌آورد که در آن دوران، نور و روشنی قلبش به واسطه محبوبش روشن بود. اما اکنون با رفتن او و در سال وفاتش، اشک‌هایش مانند سیل جاری است و داغ فقدانش در دلش باقی مانده است.
هوش مصنوعی: بهار که به چهره باغ دل من است، در روزها و شب‌ها نوری چون چراغی بر دل من می‌تاباند.
هوش مصنوعی: در ماه نیسان، رفت و آمد او به یاد سالی که در آن سیل اشک‌هایم را دیدم و داغ دل و اندوه من هنوز باقی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای برده فراق تو فراغ دل من
خالی ز گل و مل تو باغ دل من
اندیشه و تیمار تو داغ دل من
مردم زغم تو ، ای چراغ دل من
ای آتش تو مرهم داغ دل من
می خون شده از تو در ایاغ دل من
از بوم و بر هستی ام آتش روید
تا گلشن روی تست باغ دل من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.