گنجور

 
سعیدا

بگذاشتم چو مهر نشانی ز دود دل

گردون مثال طاق روانی ز دود دل

پرهیز کز حقیقت خود کرده ام روان

مانند شعله روح روانی ز دود دل

با صد هزار تعبیه اش نقش بسته ام

چون آسمان شکسته کمانی ز دود دل

تا در هوای قامت او سوخت سرکشید

در باغ سینه سرو روانی ز دود دل

دایم ز آه، سینهٔ عشاق روشن است

هرگز ندیده ایم زیانی ز دود دل

هرگز نسوخت خاطر یاران به حال ما

کردیم بی حساب بیانی ز دود دل

داریم همچو لاله سعیدا در این چمن

از چشم زخم داغ نهانی ز دود دل

 
 
 
صائب تبریزی

دارم ز دست رفته عنانی ز دود دل

چون زلف تاب داده سنانی ز دود دل

چون لاله سرخ روست درین بوستانسرا

آن را که هست سوخته نانی ز دود دل

بر جا نماند آن که بود چون شراره اش

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه