اگر چون خضر می‌بخشند جان را بر شهیدانش
خیالی غیر جانبازی نباشد در شهیدانش
دهان زخم از خون خشک ناگردیده برخیزند
کجا لب‌تشنگی بینند در محشر شهیدانش
خمارآلودهٔ می را به شیرینی نباشد دل
که کی بوسند در جنت لب کوثر شهیدانش
به تیغش کرده‌اند از جان و از دل کشتگان بیعت
که تا تلقین گرفتند از دم خنجر شهیدانش
سعیدا بی‌ادب در کوی جانان کس نمی‌آید
زمین بوسیده می‌آیند بر خنجر شهیدانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره ارزش و مقام شهیدان است. شاعر به زیبایی از جانبازی شهیدان و فداکاری‌های آنها سخن می‌گوید و می‌نویسد که چگونه شهیدان در روز محشر آزادانه و با شجاعت حاضر خواهند شد. همچنین اشاره به سختی‌ها و دردهایی دارد که شهیدان تحمل کرده‌اند، و چگونه آنها به خاطر ایمان و آرمان‌هایشان جان خود را فدای می‌کنند. نهایتاً، اثر روحانی و معنوی شهادت و جاودانگی شهیدان نیز در این شعر به تصویر کشیده شده است.
هوش مصنوعی: اگر مانند خضر، جان را به شهیدان می‌دهند، نباید به هیچ چیز جز جان‌فشانی آنها فکر کرد.
هوش مصنوعی: زخم دهان خشکیده از خون، در کجا می‌تواند بی‌نوشیدنی لب‌ها را در روز محشر دید؟
هوش مصنوعی: شراب آلوده‌ای که ناخودآگاه انسان را مست می‌کند، اصلاً شیرینی ندارد و دل را شاد نمی‌کند. در بهشت، بوسه زدن بر لب‌های کوثر شهیدان، لذتی فراتر از همه خوشی‌ها دارد.
هوش مصنوعی: با شمشیرش از جان و دل مردانی که کشته شده‌اند، بیعت گرفته‌اند تا از نفس خنجر شهدای خود یاد بگیرند.
هوش مصنوعی: در خیابان محبوب، کسی بی‌ادب و ناپسند نیست که زمین را بوسه بزند؛ بلکه کسانی که آمده‌اند، با احترام و ارادت به خون شهدای او می‌آیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.