رفتم حباب وار ز خود در هوای موج
افتاده ام چو آب روان در قفای موج
در دجله... موج آب اوفتادگان
دارند زیر پهلوی خود بوریای موج
آب روان به یاد خرام تو هر زمان
صد چاک می زند به بر خود قبای موج
ز ابروی ناز ماهوشی یاد می دهد
هر لحظه این کمانکشی دلگشای موج
دیگر چه غم ز شورش و آشوب این محیط
گردیده است کشتی ما آشنای موج
آمد نسیم [زلفت و خوابم] ز سر گرفت
افتاده است بر سر [من هم] هوای موج
چشمم به بحر قطره زدن یاد می دهد
اشکم ناوفتاده عبث پیشوای موج
تا گردد از ملامت تردامنی خلاص
افکنده است بحر به گردن ردای موج
از اصل غیر فرع نشانی پدید نیست
ز این بحر کس ندیده سعیدا سوای موج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالت خود در برابر طبیعت و احساساتش سخن می‌گوید. او خود را مانند حبابی در میان موج‌ها توصیف می‌کند و احساس سقوط و تسلیم به طبیعت را بیان می‌کند. او به یاد معشوقش، عشق و زیبایی او را در میان امواج آب یادآور می‌شود و این احساسات عاشقانه را با تصویرسازی‌های زیبا و لطیف به تصویر می‌کشد. این شعر نمایانگر تلاطم‌های درونی شاعر و آشنایی‌اش با امواج زندگی است که به نوعی به یاد معشوقش می‌افزاید. همچنین، او به جنبه‌های مختلف عشق و دل شکستگی اشاره می‌کند و در نهایت به عدم دستیابی به سعادت واقعی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: به همراه خروشی آرام و ناپایدار، از خودم دور شدم و در فضایی پر از تلاطم قرار گرفتم، به‌گونه‌ای که مانند آبی روان در پشت امواج احساس کردم.
هوش مصنوعی: آب دجله، مواجی را به خود گرفته که در زیر سطح آن، نشانه‌هایی از کسانی که به درون آب افتاده‌اند، دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: آب جاری به خاطر زیبایی‌های تو همیشه در حال تکان خوردن و لطافت است و همچون لباسی که بر تن کرده، امواجش را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: از ابروی دلربای معشوق، هر لحظه به من یادآوری می‌شود که این خمیدگی و زیبایی دل‌انگیز او مانند موجی است که جانم را شاداب می‌کند.
هوش مصنوعی: دیگر نگران شور و آشوب این دنیا نیستیم، چون کشتی ما به خوبی با امواج آشنا شده است.
هوش مصنوعی: نسیم موهای تو به سراغم آمده و خوابم را از سر گرفته است. حالا به یاد دریا و امواج در درونم احساس خاصی دارم.
هوش مصنوعی: چشم من به دریا نگاه می‌کند و به من یاد می‌دهد که اشکم، مثل قطره‌ای است که بی‌دلیل بر روی امواج دریا نمی‌افتد.
هوش مصنوعی: برای رهایی از سرزنش‌ها، دریا به گردن لباس موج انداخته و خود را از شر آنها خلاص کرده است.
هوش مصنوعی: از اصل و ریشه‌ی خوب، نشانه‌ای در فرع و شاخه نیست. در این دریا کسی خوشبخت را ندیده جز موج‌ها.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.