در مبند بر رویم سجده گاه من این است
ابروی تو را نازم قبله گاه من این است
یاد می کنم او را می روم ز یاد خود
سخت تیزگامم من جلوه گاه من این است
گفتگوی بدگو را کی قبول می سازد؟
با گدا سری دارد طرز شاه من این است
وقت عرض حال خود مطلب از دلم تا لب
نارسیده می سوزد کار آه من این است
گوشهٔ خراباتی یا بنای ویرانی
گاه خلوت آن خلوت خانقاه من این است
زخم تیغ ابرویت از دلم نگردد به
دیده ام تو را روزی زان گواه من این است
در گل و ملی پیدا آفتاب و ماهی تو
با چه نام خوانندت اشتباه من این است
یاد دوست می سازم ذوق نشئه می یابم
می روم ز خود هر دم شاهراه من این است
از رخ بتان دیدن وز می نهان خوردن
توبه کی کنم هرگز گر گناه من این است
در جزا سعیدا را آرزوی دیگر نیست
بس بود اگر گویی دادخواه من این است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به ابراز عشق و دلدادگی خود به محبوبش می‌پردازد. سجده‌گاه و قبله‌اش ابروی محبوب است و او را به عنوان یادآوری از خود و دنیای اطرافش می‌بیند. او به یاد محبوب، از یاد خویش غافل می‌شود و در مقابل بدگویی‌ها و نظرات منفی دیگران، به محبت و صفای دل خود درباره محبوب پایبند است. شاعر از درد و زخم‌های عشق می‌گوید که هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود و لحظات خوشی را که در کنار محبوب تجربه کرده، به یاد می‌آورد. او به زیبایی و نور محبوب در رشته زندگی‌اش اشاره می‌کند و با تمام وجود از عشقش دفاع می‌کند، این عشق را تقسیم‌ناپذیر و گناه‌هایش را توجیه می‌کند. در نهایت، او تنها آرزویش را بیان می‌کند که محبوبش در عین دادخواهی او را بشنود و درک کند.
هوش مصنوعی: من به خاطر ابروی تو که به زیبایی و ناز است، سجده می‌کنم و این ابرو برای من مانند قبله‌ای مقدس است.
هوش مصنوعی: من همیشه به یاد او هستم و به همین دلیل، خودم را فراموش می‌کنم. من با سرعت زیادی پیش می‌روم و اینجا جایگاه من است.
هوش مصنوعی: کسی به گفتگوی افرادی که فقط حرف‌های بد می‌زنند توجهی نمی‌کند. من به طرز فکر و رفتار خودم افتخار می‌کنم و با افراد ناچیز و پست مانند گداها به گونه‌ای رفتار نمی‌کنم که برای یک شاه مناسب باشد.
هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهم احساساتم را بیان کنم، هنوز نتوانسته‌ام آنها را از دل به زبان بیاورم و در این میان، تنها دردی که من دارم، سوز و گداز من است.
هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از یک مکان خراب و ویران، گاهی اوقات آرامش و تنهایی من به حس و حال خلوتی که در یک خانقاه وجود دارد، نزدیک است.
هوش مصنوعی: زخمی که ابروی تو بر دلم گذاشته، هرگز از بین نمی‌رود. روزی تو را به چشمم خواهم دید و این تجربه نشان‌دهنده‌ی حقیقتی است که من می‌گویم.
هوش مصنوعی: در داخل گل و ملی، آفتاب و ماهی وجود دارد. تو را با چه نامی می‌توان خواند؟ اشتباه از من است.
هوش مصنوعی: دوست را در ذهنم زنده می‌کنم و از شادی و لذت پر می‌شوم. هر لحظه از خودم فاصله می‌گیرم و این راهی است که برای من در زندگی مهم و اصلی است.
هوش مصنوعی: من از زیبایی چهره‌ی معشوقان افسوس می‌خورم و از شراب پنهانی می‌نوشم. آیا می‌توانم هرگز توبه کنم اگر این گناه من باشد؟
هوش مصنوعی: اگر در جزا خوشبخت باشم، چیزی جز این نمی‌خواهم که بگویی: "این شخص دادخواه من است."
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.