خم گر ز باده جرعه فشانی کند رواست
این پیر سالخورده جوانی کند رواست
دارد بتی چو شیشهٔ می در بغل کسی
گر سجده ها به خویش نهانی کند رواست
این ساحری که مردم چشم تو می کند
از بحر و بر خراج ستانی کند رواست
زخم خدنگ چشم سیاهی است در دلم
چشمم به گریه سرمه فشانی کند رواست
ز این داستان که کام شکر، تلخ می کند
در چشم بخت خواب گرانی کند رواست
پر در پر است ترکش مژگان ز تیر ناز
ابرو به غمزه سخت کمانی کند رواست
آن صورتی که عکس تو با لطف خویشتن
گر طعنه ها به صورت مانی کند رواست
جان را به یاد لعل لبی کنده ای اگر
سنگ سر مزار تو کانی کند رواست
در شهر و در دیار ز فرعونیان پرند
موسی اگر به دشت، شبانی کند رواست
تا داغ های ما نکند گل به چشم غیر
گر موسم بهار خزانی کند رواست
آن را که لطف، زندهٔ دارالابد کند
قهرش اگر بیاید و فانی کند رواست
آن را که خسته است سعیدا دلش ز غم
در گفتگوی شکسته زبانی کند رواست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و ظرافت به موضوعاتی چون عشق، زیبایی و غم می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات، به توجیه اعمال و احساسات مختلف پرداخته و می‌گوید که در عشق و دوستی، برخی رفتارها و احساسات جایز و رواست. از بیان احساسات عاشقانه و درد دل‌های درونی گرفته تا تمثیل‌هایی از زیبایی و دلسردی، هر بیت به یک جنبه از عشق و زندگی اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری چون باده، بت، زخم، تیر ناز و ... نشان می‌دهد که چگونه احساسات و تجربیات فردی، در جهانی پر از تضاد و پیچیدگی‌ها جاری است. در نهایت، او به محدودیت‌ها و آزادگی‌های انسانی اشاره می‌کند و این که هر چه در زندگی پیش می‌آید، بر اساس ضرورت‌های آن زمان و مکان رواست.
هوش مصنوعی: اگر این پیر سالخورده از شراب جرعه‌ای بنوشد و آن را به دیگران بدهد، اشکالی ندارد. این کار او به نوعی جوانی و نشاط را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: کسی که معشوقی زیبا و دلربا دارد، مانند شیشه‌ای پر از شراب در آغوشش، اگر در خفا و به طور پنهانی برای او سجده کند، این کار او کاملاً قابل قبول و درست است.
هوش مصنوعی: این سحر و جادویی که چشمان تو بر مردم دارد، به گونه‌ای است که می‌تواند از دریا و خشکی نیز بهره‌برداری کند و این کار به‌طور کامل جائز و درست است.
هوش مصنوعی: زخمی که از تیر چشم سیاه به دلم نشسته، چشمانم را وادار می‌کند که به گریه بپردازند و این کار برایم قابل قبول است.
هوش مصنوعی: این داستان نشان می‌دهد که گاهی خوشبختی و لذت‌ها نیز می‌توانند تلخی‌هایی به همراه داشته باشند، و اگر بخت کسی به خواب رود و دچار سختی شود، این موضوع قابل قبول است.
هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا با مژگانشان مانند چنگال، تیرهایی می‌زنند که از ناز ابروها نشأت می‌گیرند و به آسانی دل‌ها را می‌شکافند. این کار زیبا و تحسین‌برانگیز است.
هوش مصنوعی: اگر چهره‌ای که از تو با زیبایی‌هایت منعکس می‌شود، به طعنه‌های دیگران به تو بزند، جایز و قابل‌قبول است.
هوش مصنوعی: اگر برای یادآوری چهره زیبای محبوب، جان خود را فدای او کنی، جایز است که سنگ قبر تو را هم با آن یاد و خاطره بشکنی و آسیب برسانی.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که اگر موسی در دشت شبانی کند، این کار درست و شایسته است، حتی در میان مردمی که مانند فرعونیان رفتار می‌کنند. به عبارت دیگر، در شرایط سخت و نامناسب، انجام کارهای درست و انسانی همچنان جایز و قابل احترام است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زخم‌ها و غم‌های ما سبب نشود که دیگران شاد باشند، اگر بهار هم به دوران غم و تیرگی تبدیل شود، این مسأله قابل قبول است.
هوش مصنوعی: کسی که از محبت و لطف خدا زندگی می‌گیرد، اگر قهری هم به او برسد و او را از بین ببرد، عادلانه است.
هوش مصنوعی: آدمی که از غم و اندوه خسته است، حق دارد که با زبانی شکسته و در دل‌نگران صحبت کند و حرف بزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.