|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع ظلم به خود و نادیده گرفتن نعمتها اشاره میکند. او میگوید که به جای شکرگزاری، به یاد درد و رنجهای خود بودهایم. همچنین نمادین بیان میکند که بنای زندگیمان را خودمان ساختهایم و به ما اجازه دادهایم که از خانهمان دور شویم، مثل قفسی که در آن قرار بگیریم. این ابیات به نوعی انتقاد از خود و ناتوانی در قدردانی از زندگی است.
هوش مصنوعی: ما به خودمان ظلم کردهایم، زیرا زبان ما به اندازه کافی قدرت بیان نداشت. به هر چیزی که شکرگزاری کنیم، در حقیقت فقط یاد آن را کردهایم و در دل به آن اشاره میکنیم.
هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که ما خودمان مسئول ساختن و ایجاد زندگیمان هستیم و هیچ محدودیتی وجود ندارد که جرأت کنی و از محیط خود خارج شوی. ما به انتخاب خودمان به یک زندگی جدید روی آوردهایم و هیچ مانعی نمیتواند جلوی ما را بگیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
ز شرطها بگذشتیم و رایگان کردیم
اگر چه یک طرف از آسمان زمینی شد
نه پاره پاره زمین را هم آسمان کردیم
اگر چه بام بلندست آسمان مگریز
[...]
ستم به خویش ز کوتاهی زبان کردیم
به هر چه شکر نکردیم، یاد آن کردیم
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.